بررسی اثر 8 هفته فعالیت تناوبی بر شاخص‌های آنژیوژنز و عوامل خطرزای قلبی - عروقی در موش‌های با تغذیه پرچرب

Abstract

سابقه و هدف: فعالیت بدنی تأثیر مثبتی بر شاخص‌های آنژیوژنز و التهابی دارد، اما هنوز تأثیر آن بر افرادی که درصد چربی بیشتری در رژیم غذایی‌شان وجود دارد، مشخص نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ۸ هفته فعالیت تناوبی بر سطح سرمی فاکتورهای آنژیوژنز و شاخص التهابی پیش‌بینی‌کننده بیماری قلبی - عروقی در موش‌های دارای رژیم غذایی پرچرب است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 30 سر موش نر 6 هفته‌ای در 3 گروه کنترل با تغذیه نرمال (۱۰ سر موش)، گروه تغذیه پرچرب (10 سر موش) و گروه تغذیه پرچرب - فعالیت تناوبی (10 سر موش) قرار داده شدند. گروه سوم 5 روز در هفته به مدت ۸ هفته به فعالیت بدنی تناوبی پرداختند. قبل از اوّلین جلسه فعالیت و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه فعالیت جهت بررسی NO، VEGF و CRP با استفاده از روش الایزا از موش‌ها خون‌گیری شد. سپس از آزمون‌ تحلیل واریانس چندمتغیره برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که 8 هفته فعالیت تناوبی، موجب افزایش معنی‌دار (0/0001=P) NO و‌ (0/0001=P) VEGF موش‌های گروه تمرین - تغذیه پرچرب در مقایسه با گروه کنترل و تغذیه پرچرب می‌شود. اما سطح CRP موش‌های گروه تمرین - تغذیه پرچرب به‌طور معنی‌داری (0/0001=P) کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه‌گیری: مطابق با یافته‌های تحقیق حاضر، هشت هفته تمرین تناوبی باعث افزایش برخی از شاخص‌های آنژیوژنز، نظیر NO و VEGF می‌شود که پیامد احتمالی آن، کاهش CRP به‌عنوان یک فاکتور خطرزای قلبی - عروقی است.