اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطح Drp1 در بافت قلب رت‌های چاق دیابتی نوع 2

Abstract

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطح Drp1 در بافت قلب رت­های چاق دیابتی نوع 2 بود. روش کار: در این پژوهش، 14 سر رت نر ویستار با میانگین وزنی 20 ± 220 گرم القای دیابت نوع 2 را از طریق 8 هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق درون وریدی STZ (25 میلی­لیتر بر کیلوگرم وزن بدن) تجربه کردند. سپس، حیوانات به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = 7 سر) و تمرین مقاومتی (تعداد = 7 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین، به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه تمرین مقاومتی را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، کلیه رت­ها پس از گرسنگی شبانه (ناشتا) تشریح شدند و پس از جمع­آوری خون، بافت قلب آنها استخراج شد. برای اندازه­گیری میزان بیان ژن از روش Real time – PCR استفاده شد. همچنین، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی باعث کاهش سطح گلوکز خون در مقایسه با گروه دیابت کنترل می­شود (001/0 ≥p). همچنین، سطح انسولین خون رت­های دیابتی تمرین­کرده در مقایسه با حیوانات دیابتی گروه کنترل به طور معنی­داری بیشتر بود (01/0 ≥ p). بیان ژن Drp1 در حیوانات دیابتی تمرین­کرده در مقایسه با گروه دیابتی کنترل کاهش معنی­داری نشان داد (001/0 ≥ p). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که تمرین مقاومتی می­تواند عوارض ناشی از چاقی و دیابت را معکوس نماید.