| dc.contributor.author | نصرت پور, آزاده | fa_IR |
| dc.contributor.author | فرزانگی, پروین | fa_IR |
| dc.contributor.author | رضایی شیرازی, رضا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-10-02T16:14:46Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-12-22T16:14:46Z | |
| dc.date.available | 1399-10-02T16:14:46Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-12-22T16:14:46Z | |
| dc.date.issued | 2020-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1399-05-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | نصرت پور, آزاده, فرزانگی, پروین, رضایی شیرازی, رضا. (1399). اثر یک دوره تمرین و تزریق سلولهای بنیادی مزانشیمی بر بیان Beclin-1،Mir-155 و mTOR بافت غضروف در رت های مدل استئوآرتریت. مجله علوم پزشکی رازی, 27(6), 0-0. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7043 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7051 | |
| dc.identifier.uri | http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6129-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/701155 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: استئوآرتریت یک بیماری مزمن دژنراتیو غضروف مفصلی و شایع‌ترین نوع آرتریت است. هدف مطاله حاضر تبیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و تزریق سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) بر بیان ژن Beclin-1، Mir-155وmTOR بافت غضروف آسیب دیده در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. روش: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار (با میانگین وزن 10±210 گرم ) به طور تصادفی به پنج گروه سالم، استئوآرتریت، استئوآرتریت + تمرین هوازی، استئوآرتریت+ سلولهای بنیادی مزانشیمی و گروه استئوآرتریت+ تمرین هوازی + سلولهای بنیادی مزانشیمی تقسیم شدند. استئوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. گروه سلولهای بنیادی مزانشیمی به مقدار 106×1 سلول بنیادی مزانشیمی بر کیلوگرم از طریق تزریق داخل مفصلی زانو دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه‌های غضروف زانو جدا شد و بیان ژن Mir-155،Beclin-1 وmTOR به روش R-T PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد استئوآرتریت موجب کاهش بیان ژن Beclin-1 و افزایش Mir-155 و mTOR بافت غضروف شد. اما تمرین، سلولهای بنیادی مزانشیمی و مداخله تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی این روند معکوس بود (P≤0.009). همچنین بین گروههای تمرین سلولهای بنیادی مزانشیمی با تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی تفاوت معناداری مشاهده نشد .(P>0.05) نتیجهگیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود افراد مبتلا به استئوآرتریت از تمرین ورزشی با شدت متوسط و سلول بنیادی جهت بهبود بیان ژنهای اتوفاژی غضروف مفصلی استفاده کنند.
| fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علوم پزشکی رازی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Razi Journal of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | تمرین هوازی | fa_IR |
| dc.subject | سلول های بنیادی مزانشیمی | fa_IR |
| dc.subject | استئوآرتریت | fa_IR |
| dc.subject | فیزیولوژی ورزش | fa_IR |
| dc.title | اثر یک دوره تمرین و تزریق سلولهای بنیادی مزانشیمی بر بیان Beclin-1،Mir-155 و mTOR بافت غضروف در رت های مدل استئوآرتریت | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه آزاد علی آباد کتول | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه آزاد علی آباد کتول | fa_IR |
| dc.citation.volume | 27 | |
| dc.citation.issue | 6 | |
| dc.citation.spage | 0 | |
| dc.citation.epage | 0 | |
