بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده‌محور بر توان خودمراقبتی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

Abstract

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یک بیماری مزمن است که کیفیت زندگی بیماران را کاهش می‌دهد، لذا داشتن توانایی خودمراقبتی امری ضروری محسوب می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده‌محور بر توان خودمراقبتی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام گرفت. روش تحقیق: مطالعه حاضر، مداخله‌ای شاهددار تصادفی شده است. جامعه آماری، کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی کلینیک کولورکتال بیمارستان شهید فقیهی شیراز در سال 1397 بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس 72 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. مدت زمان این مطالعه 9 ماه بود. یافته‌ها: نشان می‌دهد میانگین نمره توان خودمراقبتی در کل و مؤلفه‌های آن در بیماران گروه آزمایش بعد از مداخله نسبت به قبل از آن افزایش معناداری داشته است (0/001>(p و میانگین نمره توان خودمراقبتی در کل و مؤلفه‌های آن در بیماران گروه کنترل بعد از مداخله نسبت به قبل از آن افزایش معنادار داشته است (0/05>p). همچنین نمره توان خودمراقبتی در کل و مؤلفه‌های آن در بیماران گروه آزمایش نسبت به کنترل به طور معناداری بیشتر افزایش داشت (0/001>(p در نهایت میانگین نمره توان خودمراقبتی در کل و مولفه‌های آن (به جز مؤلفه ویزیت) بعد از مداخله در بیماران گروه آزمایش نسبت به کنترل به طور معناداری بیشتر بود (0/05>p). نتیجه‌گیری: الگوی توانمندسازی خانواده محور می‌تواند بر توان خودمراقبتی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال تأثیرگذار باشد. پیشنهاد می‌شود در برنامه‌ریزی‌های درمانی مداخلات غیردارویی در کنار مداخلات طبی قرار گیرد.