اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های آپوپتیک بافت کبد رت های نر تحت القاء مزمن دوکسوروبیسین

Abstract

زمینه و هدف: استفاده از دوکسوروبیسین (Dox) در شیمی درمانی، عوارض جبران­ناپذیری بر بافت کبد دارد. امّا، نقش فعّالیت­های ورزشی و مصرف آنتی­اکسیدان­ها بر مکانیسم آپوپتوز کبدی ناشی از مصرف Dox هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است. از این­رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف کروسین بر آپوپتوز بافت کبد رت‌های نر تحت القاء مزمن Dox بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی‌40 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 200-220 و محدوده سنی 8 هفته در گروه‌های 1: کنترل سالم، 2: Dox (mg/kg 2 در7 دوز)، 3: Dox+کروسین (mg/kg10)، 4: Dox+HIIT، و 5: Dox+HIIT+کروسین قرار گرفتند. گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته، با تناوب‌های 2 دقیقه‌ای و با شدت 80 تا 90 درصد سرعت بیشینه دویدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت برداری از کبد جهت ارزیابی فیبروز و بیان ژن های Bax و Bcl-2 به روش (Real time-PCR) انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل یافته‌ها با اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریاﻧﺲ یک‌طرفه در سطح معناداری (0/05>P) بررسی شدند. یافته‌ها: Dox باعث افزایش معنادار بیان Bax، نسبت Bax/Bcl-2 و کاهش بیان Bcl-2 در بافت کبد گروه‌های بیمار شد (0/001p=). در مقابل تمرین، کروسین و ترکیب تمرین و کروسین باعث کاهش بیان Bax، نسبت Bax/Bcl-2 و افزایش بیان Bcl-2 در گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه Dox شد (0/001p=). نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد تمرینات تناوبی شدید و مصرف کروسین به‌طور همزمان اثرات معنی‌داری بر کاهش آپوپتوز کبدی موش‌های صحرایی نر تحت القاء مزمن، با تزریق دوکسوروبیسین دارد.