بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران

Abstract

مقدمه سلامت روانشناختی به مفهوم تامین و ارتقا سلامت روانی فردی و اجتماعی، پیشگیری از ابتلا و درمان مناسب بیماری‌های روانی و توانبخشی بیماران روانی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب‌آوری بیماران بخش‌های جراحی است. مواد و روش­ها این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش‌های جراحی بیمارستان نمازی شیراز بود که با استفاده از فرمول کوکران عداد 115 نفر از بیماران به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بود و فرم رضایت آگاهانه شرکت در تحقیق نیز از نمونه نیز اخذ گردید. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه استاندارد فلاح (1398) برای سنجش سلامت روانشناختی و پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) برای سنجش تاب‌آوری می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شبکه‌های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده گردید. همچنین آنالیزهای آماری با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 انجام شد. یافته­ها میانگین نمرات ارزیابی بیماران از متغیر سازگاری هیجانی 71/ 4 از نمره 5 با انحراف معیار 03/1، هوش هیجانی 45/4 با انحراف معیار 11/1، سازگاری اجتماعی31/4 با انحراف معیار 10/1، عوامل محیطی 18/4 با انحراف معیار 15/1، ارتباطی–اجتماعی 07/4 با انحراف معیار 17/1 و تاب‌آوری 75/4 با انحراف معیار 02/1 محاسبه شد. نتیجه­گیری بین ابعاد سلامت روانشناختی با تاب‌آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین با بهبود، تقویت و توسعه ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران می‌توان میزان تاب‌آوری بیماران را در مقابله با درد افزایش داد.