مقایسه امتیاز بازشناسی کلمات در حضور نویزسفید در بیماران دارای پروتز کاشت حلزون نسبت به بیماران دارای سمعک

Abstract

سابقه و هدف: از طریق کاشت حلزون شنوایی می‌توان اطلاعات مربوط به فرکانس‌های بالا را برای بیمار قابل درک کرد که معمولاً از طریق سمعک غیرممکن است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه امتیاز بازشناسی گفتار (WRS in WN: Word Recognition Score in white noise) در کودکان دارای کاشت حلزون در مقایسه با کودکانی انجام گرفت که از سمعک استفاده می‌کردند. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، دو گروه 12 نفری از کودکان دارای پروتز کاشت حلزون و دارای سمعک که در 50 جلسه توان‌بخشی شنیداری شرکت کرده بودند، تحت آزمون‌های شنوایی زیر قرار گرفتند: Tympanometry Pure Tone Audiometry (PTA), Speech Reception Threshold (SRT), Word Discrimination Score in Quiet (WD in Q) and in whiten noise (WD in wn). آزمون WD in wn در دو سطح انجام شد؛ 1. در نسبت سیگنال به نویز (Signal to Noise Ratio; SNR) 5+ دسی‌بل که شدت صدای گوینده معادل 60 دسی‌بل و شدت صدای نویز 55 دسی‌بل بود. 2. در نسبت سیگنال به نویز 10+ دسی‌بل که شدت صدای گوینده 60 دسی‌بل و شدت صدای نویز 50 دسی‌بل بود. یافته‌ها: در SNRهای 5+ و 10+ دسی‌بل، میانگین امتیازات WD in wn در کودکان دارای کاشت (به ترتیب 58 و 65 درصد) بیشتر از امتیازات کودکان دارای سمعک (به ترتیب 50 و 58 درصد) بود. بر اساس آزمون t، تفاوت امتیاز WN in wn در نسبت =SNR 5+ دسی‌بل در کودکان دارای پروتز کاشت نسبت به کودکان دارای سمعک از لحاظ آماری معنی‌دار بود (02/0P=). همچنین تفاوت امتیاز WN in wn در نسبت =SNR 10+ دسی‌بل در بین دو گروه معنی‌دار شد (03/0P=). نتیجه‌گیری: دریافت پروتز کاشت حلزون به انضمام مشارکت در جلسات توان‌بخشی شنیداری می‌تواند موجب تغییرات مؤثرتر و کارآمدتری در عملکرد شنوایی کودکان نسبت به سمعک شود و میزان بهبودی درک گفتار در آن‌ها را بیشتر کند.