بهبود قیمت‌گذاری نهایی بلند مدت به همراه روش ضرایب تعمیم یافته سود برای جبران کمبود درآمد شبکه انتقال در سیستم قدرت تجدید ساختار یافته

Abstract

چکیده: برای پوشش هزینه‌های سیستم انتقال و شبکه‌های توزیع روش‌های مختلفی وجود دارد. این روش‌ها به دو رویکرد افزایشی یا نهایی تقسیم می‌شوند و می‌تواند بلند مدت یا کوتاه مدت باشد. تفاوت اصلی در رویکرد افزایشی و نهایی نحوه محاسبه هزینه استفاده از شبکه است. در رویکرد افزایشی از شبیه‌سازی و در رویکرد نهایی از روش‌های تحلیل حساسیت برای تعیین هزینه استفاده می‌شود. اگر برای محاسبه تعرفه انتقال از قیمت‌های بهینه گرهی یا ناحیه‌ای که نوعی رویکرد کوتاه مدت نهایی هستند استفاده شود در این صورت تعرفه شبکه حاصل از این قیمت گذاری فقط تجهیزات موجود را در نظر می‌گیرد. مگر اینکه بهینه سازی هزینه سیستم با بهینه سازی طراحی شبکه توام شوند. از آنجا که مبنای قیمت‌گذاری گرهی ایجاد سیگنال اقتصادی است تعرفه بدست آمده کل هزینه شبکه را پوشش نمی‌دهد. برای ایجاد مشوق‌های لازم برای سرمایه‌گذاری آینده می‌توان از رویکردهای افزایشی یا نهایی بلند مدت بهره برد. در این مقاله برای ایجاد سیگنال اقتصادی سرمایه‌گذاری آینده از روش تصحیح شده رویکرد نهایی بلند مدت استفاده شده است که بتواند اثر هزینه‌های بلند مدت را نسبت به تزریق توان در باس‌ها نشان دهد. در عین حال از آنجا که رویکرد نهایی هزینه کامل شبکه را پوشش نمی‌دهد برای جبران کمبود درآمد از روش‌ ضرایب تعمیم یافته سود استفاده شده است. یک شبکه توزیع عملی برای نشان دادن اصول تئوری و عملی راهکار یشنهادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج برای شرایط مختلف سیستم مقایسه می‌شوند. نتایج نشان می‌دهند که قیمت‌های حاصل از راهکار پیشنهادی نه تنها هزینه‌های توسعه آینده شبکه را در بر می‌گیرد بلکه به فاصله بین تولید و مصرف نیز بستگی دارد و عواملی که در تعرفه‌های شبکه تاثیر گذار هستند را نیز نشان خواهد داد.