تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی همراه با مصرف رزوراترول بر شاخص‌های منتخب اکسایشی در بافت قلب موش‌های مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

زمینه و هدف: دیابت امروزه به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می­شود. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی همراه با مصرف رزوراترول بر شاخص­های منتخب اکسایشی در بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. بدین منظور تعداد 56 موش صحرایی نر(میانگین سنی 40 تا 50 هفته و میانگین وزنی 250 تا 300 گرم) به هشت گروه (کنترل-سالم، کنترل-دیابت، دیابت-سالین، دیابت-مکمل، دیابت-تداومی، دیابت-تناوبی، دیابت-تداومی-مکمل، دیابت-تناوبی-مکمل) تقسیم شدند. دیابتی کردن با تزریق تک دوز ml/kg50 استرپتوزوتوسین بصورت داخل صفاقی صورت گرفت. تمرین تداومی، 8 هفته، هفته ای پنج جلسه، با سرعت 15 متر بر دقیقه و زمان 5 دقیقه آغاز و در نهایت به 28 متر بر دقیقه رسید. تمرین تناوبی، 10 ست فعالیت 1 دقیقه ای با شدت 50 درصد و 2 دقیقه استراحت بین ست ها بود. رزوراترول روزانه با دوز ml/kg20 به صورت درون صفاقی به گروه مکمل تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین موش ها کشتار، بافت قلب برداشته و برای اندازه گیری شاخص­های مورد نظر استفاده شد. یافته‌ها: بررسی تغییرات بین گروهی برای کاتالاز، SOD و MDA قلبی اختلاف معنی داری بین گروه­ها نشان داد (001/0p<). همچنین دیده شده که گروه دیابت-تداومی-مکمل نسبت به سایر گروه ها افزایش بیشتری در مقادیر کاتالاز و SOD و کاهش بیشتری در سطوح MDA بافت قلب داشته است (001/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات ورزشی باعث افزایش شاخص­های آنتی اکسیدانی و کاهش شاخص‌های آسیب سلولی می­شود. این بهبود هنگامی که با مصرف رزوراترول همراه شد، بیشتر بود.