اثر‌بخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر تاب‌آوری بر استرس والدینی کودکان مبتلا به درد شکمی عملکردی

Abstract

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به درد شکمی اغلب زمینه افزایش استرس والدین را به دلیل اختلال خود فراهم می­کنند. این پژوهش با هدف تعیین اثر­بخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر تاب­آوری بر استرس والدینی کودکان مبتلا به درد شکمی اجرا شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. 24 کودک 5 تا 10 سال مبتلا به درد شکمی عملکردی به همراه مادرانشان در شهر اصفهان به­صورت هدفمند انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه بازی درمانی و یک گروه کنترل (8 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. پرسشنامه استرس والدینی بری و جونز (1995) برای سنجش متغیر وابسته در مراحل آزمایش استفاده شد. دو گروه بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر تاب­آوری به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. داده­ها از طریق تحلیل واریانس اندازه­های تکرار شده (مکرر) تحلیل شد. یافته­‌ها: نتایج نشان داد که در استرس والدینی فقط بین بازی­درمانی مبتنی بر تاب­آوری با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد، ولی بین بازی درمانی شناختی-رفتاری با گروه کنترل و بین دو بازی درمانی با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه­‌گیری: بازی­درمانی مبتنی بر تاب­آوری در کاهش استرس والدینی مؤثر بود. بنابراین از این درمان می­توان برای بهبود استرس والدینی کودکان مبتلا به درد شکمی عملکردی در مراکز درمانی استفاده کرد.