اثر تمرینات هوازی بر بیان ناقل 4 گلوکز (GLUT4) در عضله دوقلو و گلوکز خون در رت های دیابتی (نوع 2) شده با نیکوتین آمید و STZ

Abstract

زمینه و هدف: انتقال غشایی گلوکز از مهمترین تعیین کننده‌های هایپرگلیسیمی در دیابتی های نوع 2 است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات هوازی بر بیان ناقل 4 گلوکز (GLUT4) در عضله دوقلوی رت های دیابتی نوع 2 است. روش کار: 16 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (20 ± 220 گرم) از طریق تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ورزش هوازی (8 = n) و کنترل (8 = n) تقسیم شدند. گروه ورزش در یک دوره تمرینات هوازی 12 هفته ای به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطوح ناشتایی گلوکز و بیان GLUT4 در عضله دوقلو در دو گروه اندازه گیری شد. از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد جهت مقایسه متغیرها بین گروه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در مقایسه با رت های گروه کنترل، سطوح گلوکز ناشتا در پاسخ به تمرینات هوازی به میزان معنی کاهش یافت (001/0 = p). تمرینات هوازی همچنین به افزایش معنی دار بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت به گروه کنترل منجر شد(029/0 = p). نتیجه‌گیری: بر پایه شواهد موجود، کاهش سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات هوازی در رت‌های دیابتی نوع 2 را می‌توان به افزایش بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت داد. با این وجود، اجرای مطالعات بیشتر با هدف شناخت دیگر مکانیسم‌های موثر بر سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات ورزشی در رت‌های دیابتی مورد نیاز است.