شناسایی و اولویت‌بندی موانع ارایه‌ی خدمات پایدار سلامت همراه

Abstract

مقدمه‌: قابلیت‌هایی چون امکان ارایه‌ی خدمات بهداشتی-درمانی با هزینه‌ی مناسب در هر زمان و مکان، در چارچوب سلامت الکترونیک، منجر به توسعه‌ی مفهوم جدیدی با عنوان سلامت همراه شده‌است. مطالعه‌ی حاضر، با رویکرد ترکیبی کمی-کیفی، با هدف شناسایی و اولویت‌بندی موانع ارایه‌ی خدمات سلامت همراه و ارایه‌ی راهکارهایی برای کاهش این موانع، در دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1397 به انجام رسید. روش کار‌: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به‌صورت اکتشافی-تحلیلی انجام شد. ابتدا داده‌ها از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و انجام مصاحبه‌های عمیق با خبرگان حوزه‌ی سلامت الکترونیک گردآوری شد. سپس، پرسش‌نامه‌ی مقایسات زوجی تنظیم و توسط 24 نفر خبره با تخصص در سلامت همراه تکمیل و موانع، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم‌افزار Expert Choice، اولویت‌بندی شدند. یافته‌ها‌: در پژوهش حاضر، 27 عامل به‌عنوان موانع موثر بر ارایه‌ی خدمت سلامت همراه شناسایی و براساس مدل PESTEL، در قالب پنج گروه دسته‌بندی شدند. نتایج نشان داد موانع ساختاری-مدیریتی (0/296)، انسانی (0/223)، اقتصادی (0/184)، تکنولوژیک (0/154) و قانونی-حقوقی (0/143) به‌ترتیب دارای اهمیت بالاتری نسبت به هم هستند. نتیجه‌گیری‌: یافته‌ها نشان می‌دهد فقدان حمایت مدیران ارشد از برنامه‌‌های سلامت همراه، مهم‌ترین مانع در تحقق سلامت همراه است. از‌این‌رو، پیش از هر چیز باید با جلب پشتیبانی سطوح عالی مدیریت از سلامت همراه، نسبت به برنامه‌ریزی برای رفع سایر موانع، با توجه به اولویت آن‌ها، اقدام کرد.