بررسی تأثیر مشاوره شناختی – رفتاری بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان نابارور به‌کمک آموزش مجازی

Abstract

مقدمه: ناباروری سبب اختلال در روابط جنسی و عاطفی، ترس از جدایی، احساس انزوا و افسردگی در افراد نابارور می‌شود و در نتیجه تأثیرات نامطلوبی بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مشاوره شناختی-رفتاری بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان نابارور از طریق آموزش مجازی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی با رویکرد یک گروه مداخله و یک کنترل است که در سال ۱۳۹۷ با مشارکت ۶۰ زن نابارور در اصفهان انجام شد. گروه مداخله از طریق فضای مجازی (واتساپ) آموزش و مشاوره شناختی-رفتاری را به‌صورت ویس دریافت کردند. بدین‌ منظور نمونه‌ها طی ۵ هفته، ۵ ویس ۳۰ دقیقه‌ای آموزشی و مشاوره‌ای دریافت می‌کردند. سؤالات نیز از طریق پیام و تماس پاسخ داده می‌شد. متغیر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله سنجیده شد. داده‌ها با آزمون t زوجی، کوواریانس و با SPSS نسخه ۲۰ تجزیه شدند. یافته‌ها: اجرای مداخله سبب تغییر معنی‌دار در میزان رضایت زناشویی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل نبوده است (۰/۱۸۷=P)، اما سبب تغییری معنی‌دار در کیفیت زندگی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل بوده است (۰/۰۰۱>P). نتیجه‌گیری: هرچند آموزش و مشاوره مجازی سبب ایجاد تغییری معنی‌دار در میزان رضایت زناشویی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل نشده، میانگین امتیاز رضایت زناشویی بعد از مداخله در مقایسه با قبل مداخله در آزمودنی‌های گروه مداخله افزایش داشته است. مداخله سبب تغییری معنی‌دار در میزان کیفیت زندگی زنان نابارور در مقایسه با گروه کنترل شده است؛ بنابراین به نظر می‌رسد آموزش و مشاوره مجازی در ارتقای سلامت زنان نابارور مفید است.