رابطۀ بین ویژگی‌های ارتباطی پرستاران و فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان‌های آموزشی شهر سنندج

Abstract

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف رابطه بین ویژگی‏های ارتباطی پرستاران و فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان‏های شهرستان سنندج انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود که بروری 278 نفر از پرستاران بیمارستان‏های شهرستان سنندج انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استادارد در دو بخش بود. تجزیه و تحلیل داده‏ها به وسیله نرم افزار Spsswin19 انجام شد و در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی آزمون‏های همبستگی، من‏ویتنی، کروسکالوالیس و رگرسیون خطی انجام شد. یافته ‏ها: میانگین کلی درصد پاسخ‏های مثبت به 12 بعد فرهنگ ایمنی بیمار 11/ 59 درصد، پاسخ منفی 07/22 درصد و پاسخ‏های خنثی 94/17 بود که نشان دهنده وضعیت قابل قبول فرهنگ ایمنی در بیمارستان‏های مورد مطالعه می‏باشد و میانگین کلی مهارت‏های ارتباطی در بین پرستاران شهرستان سنندج 57/9 ± 98/66 (حداکثر نمره 90) بود. نتایج تحلیل استنباطی نشان داد بین‏ متغیرهای سن، سابقه‏کار، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و نوع استخدام با دو متغیر اصلی (مهارت‏های ارتباطی و فرهنگ ایمنی بیمار) رابطه معنی‏داری مشاهده شد. نتایج رگرسیون خطی نشان داد که مولفه‏های مهارت‏های ارتباطی (کلامی، شنود و بازخورد) اثر مثبت و معنی‏داری بر بهبود فرهنگ ایمنی بیمار دارند به طوری که قادرند 2/55 درصد از واریانس تغییرات فرهنگ ایمنی بیمار را تبیین کنند. نتیجه‏گیری: براساس نتایج تحقیق وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار و مهارت‏های ارتباطی در حد متوسط بود و پیشنهاد می‏شود جهت بهبود وضعیت ایمنی بیمار به مهارت‏های ارتباطی پرستاران در دوران آموزشی یا با برگزاری دوره‏های ضمن خدمت این مهارت در بین آنان بهبود یابد.