نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدهقان, حسینfa_IR
dc.contributor.authorفقهی, مصطفیfa_IR
dc.contributor.authorاحمدیه, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorسهیلیان, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorآذرمینا, محسنfa_IR
dc.contributor.authorمرادیان, سیامکfa_IR
dc.contributor.authorرمضانی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorتوللی, علیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T04:51:27Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T04:51:27Z
dc.date.available1399-08-24T04:51:27Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T04:51:27Z
dc.date.issued2006-01-01en_US
dc.date.issued1384-10-11fa_IR
dc.identifier.citationدهقان, حسین, فقهی, مصطفی, احمدیه, حمید, سهیلیان, مسعود, آذرمینا, محسن, مرادیان, سیامک, رمضانی, علیرضا, توللی, علی. (1384). تاثیر پردنیزولون خوراکی بر پیامدهای ناشی از عمل جراحی باکلینگ صلبیه. مجله چشم پزشکی بینا, 11(2), 176-182.fa_IR
dc.identifier.issn1026-6399
dc.identifier.urihttp://binajournal.org/article-1-645-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/671724
dc.description.abstractچکیده هدف: ارزیابی تاثیر پردنیزولون خوراکی در بهبود دید نهایی و کاهش برخی از عوارض عمل جراحی باکلینگ صلبیه در بیماران مبتلا به جداشدگی شبکیه. روش پژوهش: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده شاهددار با تجویز دارونما و دوسوکور بر روی بیمارانی انجام شد که به دلیل جداشدگی رگماتوژن حاد شبکیه به بیمارستان شهید لبافی‌نژاد مراجعه می‌کردند. بیماران پس از اعمال معیارهای ورود و خروج مطالعه، توسط گروه شبکیه تحت عمل جراحی باکلینگ صلبیه قرار گرفتند. پس از عمل، بیماران به طور تصادفی به دو گروه درمان و شاهد تقسیم شدند. در گروه درمان، پردنیزولون خوراکی و در گروه شاهد، دارونمای مشابه با داروی موثر تجویز گردید. بیماران دو گروه از نظر حدت بینایی، جداشدگی شبکیه، ادم سیستویید ماکولا و ویترورتینوپاتی پرولیفراتیو (PVR) مقایسه شدند. یافته‌ها: تعداد 52 بیمار شامل 25 بیمار در گروه درمان و 27 بیمار در گروه دارونما بررسی شدند. بیماران شامل 34 مرد (4/65 درصد) و 18 زن (6/34 درصد) بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 7/15±8/44 سال بود. اختلاف مدت زمان جداشدگی شبکیه تا زمان عمل جراحی در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. اختلاف دید در دو گروه قبل از عمل (81/0±47/1 لوگمار در گروه درمان و 82/0±44/1 لوگمار در گروه دارونما) و بعد از عمل (39/0±62/0 لوگمار در گروه درمان و 58/0±78/0 لوگمار در گروه دارونما) به لحاظ آماری معنی‌دار نبود. در یک بیمار از گروه درمان (4 درصد) و 3 بیمار از گروه دارونما (1/11 درصد) PVR مشاهده شد (33/0P=). ادم ماکولای بعد از عمل، براساس آنژیوگرافی با فلورسین، در 3 بیمار از گروه درمان (12 درصد) و 5 بیمار از گروه دارونما (5/18 درصد) مشاهده شد (39/0P=). در هیچ کدام از بیماران، چروکیدگی ماکولا (macular pucker) به تنهایی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: تجویز استرویید بعد از عمل جراحی باکلینگ صلبیه، به طور همگانی پیشنهاد نمی‌شود و باید بسته به شرایط تجویز گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ دوره 11، شماره 2: 182-176.fa_IR
dc.format.extent173
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه امام حسینfa_IR
dc.relation.ispartofمجله چشم پزشکی بیناfa_IR
dc.relation.ispartofBina Journal of Ophthalmologyen_US
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتاثیر پردنیزولون خوراکی بر پیامدهای ناشی از عمل جراحی باکلینگ صلبیهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی اهوازfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentبیمارستان دکتر خدادوستfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage176
dc.citation.epage182


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد