نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسفری, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorصعودی, ساراfa_IR
dc.contributor.authorزواران‌حسینی, احمدfa_IR
dc.contributor.authorبردانیا, حسنfa_IR
dc.contributor.authorصادقی‌زاده, مجیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T03:27:49Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T03:27:50Z
dc.date.available1399-08-24T03:27:49Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T03:27:50Z
dc.date.issued2019-12-01en_US
dc.date.issued1398-09-10fa_IR
dc.identifier.citationسفری, زهره, صعودی, سارا, زواران‌حسینی, احمد, بردانیا, حسن, صادقی‌زاده, مجید. (1398). بررسی اثر باکتریوفاژ M13 و پپتید RGD در القای آنژیوژنز و پتانسیل ترمیم سلول‌های فیبروبلاستی غدد لنفی موشی. زیست‌فناوری مدرس, 10(4), 593-599.fa_IR
dc.identifier.issn2322-2115
dc.identifier.issn2476-6917
dc.identifier.urihttp://biot.modares.ac.ir/article-22-28399-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/664248
dc.description.abstractاهداف: یکی از مهم‌ترین اهداف پزشکی بازساختی، تولید بافت‌های جایگزین با عملکرد صحیح است. سلول‌های فیبروبلاستی یکی از مهم‌ترین انواع سلول‌ها در فرآیند ترمیم هستند که در تشکیل عروق خونی نیز نقش دارند. تحریک سلول‌های فیبروبلاستی برای شروع تکثیر و فراخوان دیگر سلول‌ها و همچنین آنژیوژنز نیاز به سیگنال‌های بیرونی مناسب دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات باکتریوفاژ M۱۳ در ترکیب با پپتید RGD روی سلول‌های فیبروبلاستی است. مواد و روش‌ها: برای این مطالعات، ابتدا باکتریوفاژ M۱۳ تکثیر و جداسازی شد. سپس پپتید RGD سنتز و خالص‌سازی شد در ادامه سلول‌های فیبروبلاستی جداسازی‌شده از موش، روی سطوح پوشش داده‌شده با باکتریوفاژ M۱۳، باکتریوفاژ M۱۳ و RGD، ژلاتین و سطوح کنترل به‌مدت ۴۸ساعت کشت داده شد. سپس برای اندازه‌گیری میزان تکثیر و بقای سلول‌ها تست MTT صورت گرفت و پس از آن میزان بیان ژن‌های FGF-۲، TGF-β۱ و VEGF-A به‌وسیله واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در زمان واقعی (Real-Time PCR) اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح باکتریوفاژ M۱۳ و RGD موجب افزایش تکثیر سلولی و میزان زنده‌ماندن سلول‌های فیبروبلاست گشته است. علاوه بر این، بیان ژن‌های FGF-۲، TGF-β۱ و VEGF-A در سلول‌های فیبروبلاست کشت داده‌شده روی سطح باکتریوفاژ M۱۳ و RGD به‌طور معنی‌دار افزایش یافت. نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد که داربست‌هایی از جنس باکتریوفاژ M۱۳ و پپتید RGD به‌دلیل عدم سمیت و زیست‌سازگاربودن می‌توانند کاندید مناسبی برای القای ترمیم و آنژیوژنز در مهندسی بافت باشند.fa_IR
dc.format.extent931
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.relation.ispartofزیست‌فناوری مدرسfa_IR
dc.relation.ispartofModares Journal of Biotechnologyen_US
dc.subjectفیبروبلاستfa_IR
dc.subjectباکتریوفاژ M13fa_IR
dc.subjectپپتید RGD و مهندسی بافتfa_IR
dc.titleبررسی اثر باکتریوفاژ M13 و پپتید RGD در القای آنژیوژنز و پتانسیل ترمیم سلول‌های فیبروبلاستی غدد لنفی موشیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentگروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ایمنولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ایمنولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue4
dc.citation.spage593
dc.citation.epage599


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد