بررسی ایمنی‌زایی واکسن پلی‌توپ کاندید HIV مبتنی بر DNA در مدل موشی و تاثیر رویکردهای استفاده از ادجوانت آلوم و تزریق زیرجلدی بر میزان کارآیی آن

Abstract

اهداف: یکی از چالش‌های دنیای امروز و یکی از اولویت‌های بهداشت جهانی، مبارزه با همه‌گیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخ‌های ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسن‌های کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیراً رویکردهایی نظیر استفاده از واکسن‌های پلی‌اپی‌توپی و افزودن ادجوانت‌‌ها در فرمولاسیون واکسن‌های کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آماده‌سازی آن انجام شد. سپس واکسن‌های کاندید DNAای به‌صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موش‌های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسن‌های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به‌خوبی قادر به القای پاسخ‌های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند. نتیجه‌گیری: این مشاهده می‌تواند به‌دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی‌توپ‌‌ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش‌های تزریق یا رهایش واکسن به‌همراه استفاده از ادجوانت‌های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ‌های ایمنی بهتری را القا کنند.