سبک‌های دلبستگی، بهوشیاری و کیفیت خواب در افراد مبتلا به اختلال سوء‌مصرف مواد افیونی

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک‌های دلبستگی در افراد مبتلا به اختلال سوء مصرف مواد افیونی و رابطه آن با بهوشیاری و کیفیت خواب انجام شد.

روش: در این مطالعه، 120 مرد مبتلا به سوءمصرف مواد افیونی که به صورت در دسترس نمونه‌گیری شده بودند، به مقیاس‌های سبک‌های دلبستگی، بهوشیاری و کیفیت خواب پاسخ دادند. بعد از تعیین فراوانی هر یک از سبک‌های دلبستگی، ارتباط میان سطح بهوشیاری و نیز کیفیت خواب در افراد با سبک‌های دلبستگی گوناگون تعیین گردید. تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. در صورت وجود تفاوت معنی‌دار آماری از پس‌‌آزمون توکی استفاده شد.

یافته‌ها: سطح بهوشیاری در افراد با دلبستگی ایمن بالاتر از افراد با دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا بود (0/03=p). هیچ تفاوت معناداری میان سطح بهوشیاری افراد با دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا مشاهده نشد (0/05<p). کمترین نمره میانگین کیفیت خواب مربوط به افراد با سبک دلبستگی ایمن سپس دوسوگرا و در آخر اجتنابی بود. مقایسه سطح کیفیت خواب در میان افراد با الگوهای مختلف دلبستگی تفاوت آماری معناداری نشان نداد (0/05<p).

نتیجه‌گیری: افراد با سبک دلبستگی ایمن نمره بهوشیاری بالاتر و افراد با سبک دلبستگی دوسوگرا نمره بهوشیاری کمتری دارند. کیفیت خواب نیز تحت تاثیر بهوشیاری قرار نمی­گیرد.