اثربخشی گروه‌درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش اختلالات اولیه خواب و بهبود کیفیت زندگی پرستاران شیفت چرخشی

Abstract

اهداف: پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر گروه‌درمانی شناختی- رفتاری در درمان اختلالات اولیه خواب و کیفیت زندگی پرستاران شیفت چرخشی انجام شد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل روی پرستاران بیمارستان ولیعصر(عج) ناجا انجام شد. به‌منظور دستیابی به اهداف پژوهش از میان تمام پرستاران شیفت چرخشی بیمارستان، ۳۰ نفر (مرد و زن) به عنوان نمونه، به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره (کنترل و آزمایش) به صورت تصادفی تقسیم شدند و مداخله روی گروه آزمایشی صورت گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون‌های کیفیت خواب پیتزبورگ و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته‌ها: بین گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰.۰۰۱p<). به نحوی که میانگین نمرات اختلال خواب در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت و میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد.

نتیجه‌گیری: گروه‌درمانی شناختی-رفتاری در بهبود اختلالات اولیه خواب و کیفیت زندگی پرستاران شیفت چرخشی موثر است.