نقش اختلالات شخصیت در تبیین نارسایی کنش‌های اجرایی مجرمان

Abstract

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اختلالات شخصیت در تبیین نارسایی کنش‌های اجرایی زندانیان انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی-همبستگی در کلیۀ مردان زندانی واحدهای مشاوره زندان مرکزی شهر مشهد در سال ۱۳۹۶ انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی یک واحد ۱۰۰‌نفره از میان واحدهای مشاوره جوانان انتخاب شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه چند‌محوری شخصیتی میلون و مقیاس نارسایی کنش‌های اجرایی بارکلی استفاده شد. تحلیل همبستگی و ارزیابی قدرت اختلالات شخصیت در تبیین نارسایی کنش‌های اجرایی به ترتیب با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوۀ گام‌به‌گام انجام شد. تمامی محاسبات در قالب نرم‌افزار SPSS ۲۱ انجام شد. یافته‌ها: نمره کل نارسایی کنش‌های اجرایی ۸۳/۴۵±۹۸/۱۸۲ به‌دست آمد که بیشترین نمره مربوط به شخصیت افسرده با میانگین ۸۰/۲۲±۹۷/۷۲ بود. اختلال شخصیت وابسته در ردۀ اول (۰۱/۰=p؛ ۵۵/۰=r) و پس از آن شخصیت وسواسی (۰۱/۰=p؛ ۵۲/۰=r) به ترتیب بیشترین رابطه را با نمرهٔ کل نارسایی در کنش‌های اجرایی داشتند. با توجه به نتایج آزمون، اختلالات وسواسی، وابسته و شخصیت اسکیزوتایپال به ترتیب با ضرایب پیش‌بینی ۳۴/۰-، ۳۰/۰ و ۲۴/۰ دارای بیشترین قدرت تبیین نارسایی کنش‌های اجرایی بودند. نتیجه‌گیری: برخی از اختلالات شخصیت می‌توانند در نارسایی کنش‌های اجرایی نقش مؤثری داشته باشند.