بررسی رابطه بین خودکارآمدی عمومی و اضطراب صفت و حالت در بین کارکنان نیروی انتظامی

Abstract

مقدمه: خودکارآمدی به باور و تصورات فرد از توانایی‌های خویش و احساس شایستگی از قابلیت‌های خویش برای حضور در عرصه‌های مختلف زندگی (شغلی، تحصیلی، روابط بین فردی و غیره) و غلبه بر مشکلات احتمالی اشاره دارد. بر اساس تحقیقات پیشین خودکارآمدی یکی از عامل‌های تأثیرگذار بر اضطراب می باشد، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی رابطه بین خودکارآمدی و اضطراب صفت و اضطراب حالت صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: جامعه موردپژوهش کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی بود که از این تعداد نمونه‌ای به حجم ۳۰۰ نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب گردید که پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) و اضطراب صفت و حالت اسپیلبرگر (۱۹۸۳) توسط آزمودنی‌ها تکمیل گردید. یافته‌ها: نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که خودکارآمدی هم با اضطراب صفت (۰/۶۸- = r، ۰/۰۰۰۱ P<) و هم اضطراب حالت (۰/۷۶- = r، ۰/۰۰۱ P<) رابطه معکوس و معنی‌دار دارد. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر آشکار ساخت که بین خودکارآمدی و اضطراب صفت/حالت رابطه دوطرفه معکوس وجود دارد، به‌طوری‌که افرادی که دارای خودکارآمدی بالایی هستند اضطراب صفت و حالت کمتری دارند و کسانی که دارای اضطراب صفت و حالت بالایی هستند دارای خودکارآمدی پایینی هست.