بررسی اثر نانوکورکومین در مهار نرخ رشد و چسبندگی به ماتریکس خارج سلولی در سلول سرطانی رده sw480

Abstract

مقدمه: چسبندگی به بافت هدف تهاجم، از ضروریات اصلی فرایند تهاجم و بدخیم شدن توده سرطانی می‎باشد. امروزه توانایی ممانعت کردن از تهاجم سلول‎های توموری یک راه درمان بیماران سرطانی بدخیم است؛ از میان داروهای مختلف گیاهی، کورکومین به عنوان یک داروی ضد سرطانی، سال‎هاست مورد توجه محققان می‎باشد؛ با این حال عدم حلالیت این ترکیب باعث کاهش دسترسی زیستی این ماده شده است؛ اگرچه تا کنون حامل‎های مختلف برای حمل کورکومین ارائه شده است ولی گزارشات اندکی در مورد کارایی بالای آن‎ها در حل این مشکل ارائه شده است. در این مطالعه از کورکومین سوار شده بر حاملی از نانوپارتیکل با فرمولاسیون جدید و بومی، برای بررسی اثرات آن بر میزان رشد و چسبندگی سلولی رده سلولSW480 سرطان کولون استفاده شد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه جهت تولید نانوکورکومین از کورکومین خالص به همراه نانو ذره نسلO-400 ، ساخته شده با دانش بومی، جهت بررسی اثرات این داروی ترکیبی روی میزان رشد و بقای سلولی و بهدست آوردن میزان غلظت حد واسط دارویی، از آزمونMTT و جهت بررسی اثرات آن روی میزان چسبندگی سلولی از آزمون استانداردAdhesion Assay استفاده شد. یافته‎ها: در طی این تحقیق، در تیمار سلول‎هایSW480 با غلظت‎های (15-0) میکرومولار از نانوکورکومین، به طور معناداری میزان رشد و بقا سلولی و چسبندگی سلولی کاهش یافت. و میزانIC50 یا میزان غلظت حد واسط دارویی در تیمار نانوکورکومین در زمانهای 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 15/86، 11/57 و 7/64 میکرومولار حاصل شد. نتیجهگیری: در نتیجه داروی ترکیبی نانوکورکومین، که در آزمایشات پیشین، کارایی بسیار زیادی در مهار رشد توده‎های سرطانی از خود نشان داده است، گزینه بسیار مناسبی برای ادامه تحقیقات می‎باشد و بنابراین می‎توان امیدوار بود که پس از مطالعات بیشتر، به عنوان یک عامل پیشگیری کنندهی سرطان در آینده بهکار رود.