تاثیر ترکیب تمرینهای رایج فیزیوتراپی بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلات فلکسور و اکستنسورعضلات تنه زنان شاغل مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

Abstract

مقدمه: درد کمر، فعالیت فیزیکی و اجتماعی بیمار را محدود کرده و زندگی را با درد و رنج همراه می سازد و تمرین از مهم ترین درمان های توصیه شده به مبتلایان کمردرد مزمن است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین های ترکیبی بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلات خم کننده و بازکننده تنه بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 زن شاغل مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی ازطریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه ترکیبی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم بندی شدند. طول مدت درمان برای گروه آزمایش 8 هفته بود. میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلات تنه به ترتیب به وسیله شاخص بصری درد(VAS) ، پرسش نامه ناتوانی (Oswestry) و آزمون ایتو (ITOO) ارزیابی شد. یافته ها: بعد از درمان، میانگین درد و ناتوانی در گروه آزمایش کاهش یافت (0/001P) . همچنین میانگین میزان استقامت عضلات خم کننده و بازکننده گروه آزمایش نیز بیشتر از گروه کنترل بود (0/001P) . در حالی که در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری دیده نشد (0/05P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، تمرینات ترکیبی اثر مثبتی در بهبود درد، ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خم کننده و بازکننده تنه داشت. یافته های تحقیق حاضر تاییدکننده اثربخشی تمرینات ترکیبی به بیماران مبتلا به کمر درد مزمن است.