| dc.contributor.author | صداقت, مستوره | fa_IR |
| dc.contributor.author | صاحبی, علی | fa_IR |
| dc.contributor.author | شهابی مقدم, شهره | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-24T01:26:23Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-14T01:26:33Z | |
| dc.date.available | 1399-08-24T01:26:23Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-14T01:26:33Z | |
| dc.date.issued | 2017-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1395-12-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | صداقت, مستوره, صاحبی, علی, شهابی مقدم, شهره. (1395). اثربخشی واقعیتدرمانی به شیوه موردی بر افراد مبتلا به افسردگی اساسی دارای سابقه اقدام به خودکشی. فصل‌نامه طب انتظامی, 5(5), 371-378. doi: 10.30505/5.5.371 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-6241 | |
| dc.identifier.issn | 2383-3483 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.30505/5.5.371 | |
| dc.identifier.uri | http://teb.police.ir/teb/article-1-481-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656609 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیتدرمانی به شیوه موردی بر افراد مبتلا به افسردگی اساسی و سابقه اقدام به خودکشی انجام پذیرفته است.
مواد و روش‌ها: نوع مطالعه این پژوهش، شبهآزمایشی همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. در راستای این پژوهش، با روش نمونه در دسترس 14 نفر از بیماران دارای سابقه اقدام به خودکشی با تشخیص افسردگی اساسی در بیمارستان امام سجاد (ع) تهران انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه هفت نفری آزمایـش و گواه جاگذاری شدند؛ روش کار از نوع کار آزمایی بالینی بود. بیماران به‌وسیله پرسش‌نامه افسردگی بک (BDI-II) مورد سنجش قرار گرفتند. به گروه آزمایش پنج جلسه مداخله واقعیتدرمانی ارائه گردید؛ گروه کنترل تنها دارو دریافت کردند. در پایان مجدداً هردو گروه پرسش‌نامه افسردگی بک را تکمیل کردند. پس از گردآوری داده‌ها و با کنترل پیش‌آزمون تجزیه‌وتحلیل آن‌ها به‌صورت توصیفی و استنباطی با استفاده از شاخص آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره مقایسه گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند اگرچه واقعیتدرمانی و دارودرمانی در کاهش افسردگی تأثیر داشتند، ولیکن واقعیتدرمانی مؤثرتر بوده است؛ به‌گونه‌ای که شاخص بهبودی برای متغیرهای افسردگی در گروه واقعیتدرمانی میانگین کمتری از گروه دارو درمانی داشتند، و واقعیتدرمانی به نسبت دارودرمانی با سطح معناداری (۰٫۰۵p<) بر کاهش افسردگی افرادی که اقدام به خودکشی داشتند تأثیر بیشتری نشان داد که از لحاظ آماری تفاوت معناداری مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می‌شود از روش درمانی مداخله‌ای واقعیتدرمانی برای کاهش افسردگی افرادی که اقدام به خودکشی دارند، استفاده شود. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | معاونت بهداشت، امداد و درمان ناجا | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | فصل‌نامه طب انتظامی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Police Medicine | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.30505/5.5.371 | |
| dc.subject | واقعیتدرمانی | fa_IR |
| dc.subject | دارودرمانی | fa_IR |
| dc.subject | افسردگی اساسی | fa_IR |
| dc.subject | سابقه اقدام به خودکشی | fa_IR |
| dc.title | اثربخشی واقعیتدرمانی به شیوه موردی بر افراد مبتلا به افسردگی اساسی دارای سابقه اقدام به خودکشی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشی اصيل | fa_IR |
| dc.contributor.department | مدیر گروه دپارتمان روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | مربی ارشد، بنیان‌گذار و رئیس موسسه ویلیام گلسر (موسسه انتخاب)، تهران، ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | بیمارستان امام سجاد (ع) ناجا. دانشجوی کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، ایران. | fa_IR |
| dc.citation.volume | 5 | |
| dc.citation.issue | 5 | |
| dc.citation.spage | 371 | |
| dc.citation.epage | 378 | |
