بررسی نقش مشارکت مردمی دربهبود عملکرد مدیریت بحران فضای شهری و عوامل مؤثر بر آن از منظر نظریه مشارکت اجتماعی راجرز در شهر بهشهر

Abstract

زمینه و هدف : گسترش شهر ها و افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان و تمرکز جمعیت و افزایش بهره برداری های محیطی و اقتصادی بر بستر شهرها از طرف دیگر، زمینه ساز ایجاد بحران در نواحی شهری شده است. با توجه به اهمیت مشارکت مردم در مدیریت مطلوب بحران شهری، هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش مشارکت شهروندان شهر بهشهر در عملکرد مدیریت بحران و همچنین عوامل موثر در مشارکت شهروندان و ارائه راهکارهایی در جهت جلب مشارکت شهروندان برای بهبود مدیریت بحران می باشد. روش: در اجرای این هدف، از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر بهشهر می باشند که بر اساس فرمول کوکران نمونه ای به تعداد 264 نفر سرپرست خانوار به صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات به روش اسنادی و میدانی گردآوری شده است و از نرم ا فزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل از یافته های تحقیق حاکی از آن است که میزان میانگین مشاهده شده ( 11.62) آزمون تی بالاتر از میانگین مورد انتظار (10) است، به عبارتی نقش مشارکت شهروندان بهشهری در بهبود عملکرد مدیریت بحران این تاثیرگذار بوده است، که بیشترین نقش موثر در بهبود عملکرد مدیریت بحران مربوط به شاخص رضایت ازعملکرد شهرداری و سازمان های محلی و مدیریت بحران (17.34) و بسترهای زیرساختی(15.88) است. نتیجه گیری: موفقیت یک برنامه تا اندازه زیادی به نقش مردم و نحوه دخالت آنها در برنامه باز می گردد و تعیین نیازها، خواسته ها و اولویت بندی برنامه ای و طرح های مدیریت بحران جز با مشارکت مردم میسر نیست.