رابطه میان مدیریت دانش مرتبط با زلزله و عوامل اجتماعی تاب آوری(مطالعه: داوطلبان آموزش دیده محله سرآسیاب کرمان)

Abstract

زمینه و هدف: امروزه دولت­ها و جوامع در تلاشند تا با ارتقای تاب­ آوری در برابر بلایای طبیعی از جمله زلزله، شرایط را برای بهبود زندگی در مناطق دارای خطر افزایش دهند.در این راستا، مرکز مطالعات و مدیریت بحران شهرداری کرمان با توجه به زلزله ­خیز بودن این شهر و لزوم تاب ­آور ساختن جوامع محلی، برای برگزاری آموزش­های خود در سطح شهرستان گام­ هایی اساسی برداشته است.

روش: این تحقیق که از نظر نوع هدف ، کاربردی و از نظر گردآوری داده­ ها ، توصیفی- پیمایشی و از نظر نوع روش نیز ، همبستگی میباشد، در محله سرآسیاب کرمان انجام شده است. پرسشنامه­ های مورد استفاده در این تحقیق، محقق ساخته هستند که روایی آنها پس از اصلاحیات و پیشنهادهای لازم، مورد تأیید اساتید و متخصصین مربوطه قرار گرفته است. علاوه براین پایایی سؤالات به روش آلفای کرونباخ مقادیر قابل قبولی را نشان داد که در نهایت به روش تصادفی ساده بین اعضای نمونه در محله سرآسیاب کرمان توزیع شدند. برای تأیید یا رد فرضیات تحقیق از آزمون­ ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه میانگین متغییرها از آزمون تی تک نمونه­ای، آزمون آنوا و آزمون توکی استفاده گردید.

یافته­ ها: نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رابطه مثبت و معناداری را بین مدیریت دانش مرتبط با زلزله و عوامل اجتماعی تاب­ آوری نشان داد. علاوه بر این فرضیات فرعی نیز مورد تأیید قرار گرفتند. همچنین، مقایسه میانگین متغیرهای مورد نظر در این تحقیق، در بین گروه­های جنسی، سنی و تحصیلی نشان داد که میانگین مدیریت دانش و عوامل اجتماعی تاب­ آوری در بین گروه های جنسی تفاوت ندارد اما بین گروه­ های سنی و تحصیلی متفاوت است، که برای مشاهده این تفاوت­ها از آزمون توکی استفاده شده است.

نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج تحقیق و نقش دانش در ارتقای تاب­ آوری، پیشنهاد می­گردد تا سازمان­های متولی مدیریت بحران؛ از جمله مراکز مطالعاتی و هلال احمر؛ با توجه به غیرقابل پیش­ بینی بودن زلزله، برنامه و کلاس­های آموزشی خود را در سطح اجتماعات محلی با هدف ارتقای تاب­ آوری، بیش از پیش تقویت نمایند.