بررسی آسیب پذیری لرزه ای شبکه آبرسانی منطقه 11 تهران جهت مقاوم سازی

Abstract

زمینه و هدف: در ایران شریان­های حیاتی، از جمله سامانه­ های آبرسانی، بطور اصولی در مقابل اثرات زلزله طراحی نشده ­اند. سابقه این سامانه­ ها به حدود نیم قرن پیش برمی­گردد، در حالیکه مهندسی زلزله شریان­های حیاتی در حدود سه دهه بیشتر عمر ندارد. لذا عدم طراحی لرزه ­ای در سامانه آبرسانی کشور امری دور از انتظار نیست. لوله ­های مدفون به عنوان بخشی از سامانه­ های آبرسانی در مقابل ارتعاشات زمین، برخورد با گسل و یا عبور از مناطق با پتانسیل زمین لغزه و روانگرایی آسیب­ پذیر هستند. بدین منظور پیش بینی عملکرد چنین سازه­ هایی در حین وقوع زلزله­ های آینده ضرورت می­ یابد. تهران به عنوان یکی از شهرهای مهم ایران، از نظر زمین لرزه جزء مناطق پر زیان به‌شمار می‌آید و چندین گسل در محدوده این شهر وجود دارد. منطقه 11 آن نیز یکی از مناطق مهم و حساس می­باشد. از این رو برآورد آسیب­ پذیری و عملکرد لوله­ های انتقال و شبکه توزیع آب در آن اهمیت ویژه­ای دارد.

روش: با بهره‌گیری از روابط کاهندگی و روش احتمالاتی Hazus، آسیب­های وارده به شبکه آبرسانی مذکور با برنامه­ نویسی VBA در محیط اکسل و بهره­­ مندی از نرم افزار GIS، برآورد می‌شود.

یافته­ ها: شبکه آبرسانی منطقه 11 تهران در اثر فعالیت احتمالی گسل شمال تهران آسیب چندانی ندیده و تنها بخش­هایی از لوله­ های غیرمنعطف و با قطر کم آسیب خواهند دید.

نتیجه ­گیری: با توجه به آنالیز شبکه مذکور در اثر فعالیت گسل شمال تهران، معین شد که لوله­ های سایز بزرگ، منعطف و همچنین لوله­ هایی که با اتصالات هم­جنس کار گذاشته می­ شوند کمترین آسیب را خواهند دید. از این پژوهش به منظور اولویت بندی در راستای مقاوم­ سازی شبکه آبرسانی منطقه 11 تهران می­توان بهره برد.