نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمهری الوار, یعقوبfa_IR
dc.contributor.authorناظم, فرزادfa_IR
dc.contributor.authorسیاری, عبدالامیرfa_IR
dc.contributor.authorسایه‌وند, زهراfa_IR
dc.contributor.authorکرمی, سجادfa_IR
dc.contributor.authorعرفانی آداب, فهیمهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:01:52Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:01:52Z
dc.date.available1399-08-24T01:01:52Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:01:52Z
dc.date.issued2014-10-01en_US
dc.date.issued1393-07-09fa_IR
dc.identifier.citation(2014). EBNESINA, 16(3), 23-31.en_US
dc.identifier.issn1735-9503
dc.identifier.issn2645-4653
dc.identifier.urihttp://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-323-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656084
dc.description.abstractچکیده مقدمه: فعالیت ورزشی می‌تواند به تغییرات سیستم ایمنی منجر شود. نشان داده شده است محیط‌های غیرطبیعی منبع مهم استرس فیزیولوژیکی هستند که می‌توانند باعث اختلال در عملکرد طبیعی سیستم ایمنی شوند. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی‌مدت در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ سیستم ایمنی در مردان غیر فعال می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 8 مرد جوان غیر فعال (سن 5/0±25 سال و قد 4/5±174 سانتی‌متر، وزن 5/4±62کیلوگرم؛ حداکثر بازده کاری در شرایط هایپوکسی 41/13±159 و در شرایط نورموکسی21/8±171) به‌عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پروتکل فعالیت تداومی را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (3/15 تا 5/15 درصد اکسیژن تقریباًً برابر ارتفاع 2500 متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفته مجزا اجرا کردند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که شرایط محیطی نمی‌تواند تفاوت معناداری را در شمار گلبول‌های سفید ایجاد کند. ولی در سایر متغیرهای هماتولوژی خون توانست تغییرات معناداری را در میزان نوتروفیل (013/P=)، لنفوسیت (001/P=)، پلاکت (012/P=) و هماتوکریت (037/P=) مردان غیر فعال ایجاد کند. زمانی که تغییرات بین گروهی مقایسه گردید، فقط گلبول سفید به‌دنبال فعالیت در هر دو شرایط تغییر معناداری داشته است ولی سایر متغیرها فقط در شرایط هایپوکسی تغییرات معناداری را نشان داده‌اند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی در ارتفاع 2500 متر موجب افزایش فاکتورهای سیستم ایمنی می‌شود. و این افزایش در شرایط هایپوکسی به نسبت شرایط نورموکسی در افراد غیرفعال بیشتر است. کلمات کلیدی: سیستم ایمنی، هایپوکسی نورموباریک، فعالیت استقامتی، نورموکسیfa_IR
dc.format.extent564
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherاداره‌ی‌ بهداشت‌، امداد و درمان‌ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایرانen_US
dc.relation.ispartofEBNESINAen_US
dc.relation.ispartofابن سيناfa_IR
dc.subjectسیستم ایمنیfa_IR
dc.subjectهایپوکسی نورموباریکfa_IR
dc.subjectفعالیت استقامتیfa_IR
dc.subjectنورموکسیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleتأثیر فعالیت استقامتی در شرایط محیطی مختلف بر پاسخ سیستم ایمنیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentتهران، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجاییfa_IR
dc.contributor.departmentهمدان، دانشگاه بوعلی سینا همدانfa_IR
dc.contributor.departmentتهران، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجاییfa_IR
dc.contributor.departmentملایر، دانشگاه آزاد اسلامی ملایرfa_IR
dc.contributor.departmentتهران، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجاییfa_IR
dc.contributor.departmentهمدان، دانشگاه بوعلی سینا همدانfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue3
dc.citation.spage23
dc.citation.epage31


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد