تأثیر شش هفته تمرین تناوبی با 90% vVO2max بر شاخص آتروژنیک، مقاومت به انسولین و عملکرد سلول‌های بتا در مردان دارای اضافه وزن

Abstract

مقدمه: تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به نسبت تمرینات تداومی بهبودی نسبی بیشتری در ظرفیت‌های حداکثری ورزشی، آنزیم‌های میتوکندریایی و سایر فاکتورهای سلولی درگیر در متابولیسم انرژی ایجاد می‌نمایند؛ در این راستا هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین HIIT بر شاخص مقاومت به انسولین، HOMA-beta cell و شاخص آتروژنیک در افراد دارای اضافه‌وزن است. روش بررسی: آزمودنی‌های این تحقیق را 24 مرد دارای اضافه وزن تشکیل دادند که به دو گروه تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. در جلسات مختلف، آزمودنی‌ها با محیط آزمایشگاه آشنا و اندازه‌گیری‌های قد، وزن، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. قبل و 48 ساعت پس از دوره تمرینات HIIT در حالت ناشتایی، از شریان بازویی آزمودنی‌ها نمونه‌گیری خونی برای ارزیابی میزان گلوکز، انسولین، کلسترول تام، HDL و LDL گرفته شد. یافته‌ها: نتایج آماری تغییر معنی‌دار انسولین، مقاومت به انسولین و نیز شاخص عملکرد سلول‌های بتا را نشان داد اما گلوکز، نیم‌رخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک تغییرات معنی‌دار نشان نداد. بحث و نتیجه‌گیری: هرچند که تمرینات HIIT در مدت زمان کوتاهی انجام می‌شود، اما اثرهای مفید و مشابه تمرینات هوازی و سایر اشکال تمرینی دارد که نیازمند صرف زمان بیشتری است. از این رو می‌توان گفت که این نوع تمرینات در افراد غیرفعال و دارای اضافه وزن راهکار مفیدی برای بهبود حساسیت به انسولین و همچنین کاهش خطر بیماری‌های مرتبط با نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و درصد چربی بالا است. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود افراد دارای اضافه‌وزن و حتی افراد سالم از این نوع تمرینات برای بهره‌مندی از فواید آن استفاده نمایند.