اثر 16 هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسه

Abstract

مقدمه‌: کاهش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی می‌تواند با افزایش خطر حوادث قلبی عروق همراه باشد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر 16 هفته تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسه بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 زن یائسه با دامنه سنی 45 تا 51 سال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینات هوازی با شدت 70-65% ضربان قلب هدف به مدت 45 دقیقه، سه‌روز در هفته و برای 16 هفته اجرا شد. نمونه‌های خون آزمودنی‌ها پس از 12 تا 14ساعت ناشتایی قبل و بعد از 16 هفته جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تی همبسته برای تعیین تفاوت درون گروهی و آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت‌های بین گروهی در سطح 05/0α≤ تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد 16 هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی‌داری در سطوح فعالیت پاراکسوناز-١ (032/0=p) و HDL (020/0p=) و کاهش معنی‌داری در کلسترول (001/0p=) و VLDL (020/0p=) شد. سطوح اریل استراز پس از 16 هفته فعالیت هوازی افزایش یافت اما این افزایش معنی دار نبود (081/0p=). همچنین، 16 هفته تمرین هوازی بر مقادیر LDL و تری گلیسرید تأثیر معنی‌داری نداشت (05/0p>). بحث‌ و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر به‌نظر می‌رسد تمرین منظم و طولانی مدت احتمالاً با افزایش فعالیت پاراکسوناز-1 و آریل استراز موجب بهبود سیستم آنتی‌اکسیدانی بدن در زنان یائسه می‌شود. همچنین، این احتمال وجود دارد که اثر فعالیت بدنی بر فعالیت پاراکسوناز-1 از افزایش تراکم HDL-c در افراد ناشی ‌شود.