تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو بافت کبد رتهای نر تحت القای مزمن دوکسوروبیسین

Abstract

سابقه و هدف: دوکسوروبیسین (Dox) یک آنتی‌بیوتیک آنتراسیکلین است که به ­طور گسترده‌ای به­عنوان عامل شیمی ­درمانی استفاده می‌شود. با این حال، مفیدبودن این عامل باتوجه به عوارض جانبی آن محدود است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو بافت کبد رت‌های نر تحت القای مزمن دوکسوروبیسین بود. مواد و‌ روش‌ها: در این مطالعه تجربی‌ 40 سر رت نر نژاد ویستار در گروه‌های کنترل سالم، دوکسوروبیسین (mg/kg 2 در 7 دوز)، دوکسوروبیسین-کروسین (mg/kg2)، دوکسوروبیسن-تمرین و دوکسوروبیسین-تمرین-کروسین قرار‌ گرفتند. گروه‌های تمرینی به­ مدت 8 هفته، 5 روز در هفته، با تناوب‌های 2 دقیقه‌ای و با شدت 90-80 درصد سرعت بیشینه دویدند. سطح مالون ‌دی‌آلدهید، فعالیت آنزیم‌های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در بافت کبدی اندازه‌گیری شد. نتایج: دوکسوروبیسین باعث افزایش معنی‌داری در سطح مالون دی‌آلدهید و کاهش معنی‌داری در فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز بافت کبد در گروه‌های دریافت­کننده دوکسوروبیسین در مقایسه با گروه کنترل سالم شد (0/001=P). کاربرد هر سه مداخله باعث کا‌هش معنی‌داری در سطح مالون دی‌آلدهید (0/001=P) و افزایش معنی‌داری در فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در نتیجه‌ی دریافت تمرین (در هر دو آنزیم، 0/001=P)، کروسین (0/002=P و 0/001=P) و ترکیب تمرین و کروسین (در هر دو آنزیم، 0/001=P) در مقایسه با گروه کنترل دوکسوروبیسین شد. همچنین اثر ترکیبی تمرین و کروسین بهتر از اثر هر کدام به تنهایی بود (0/001=P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات منظم تناوبی شدید، کروسین و ترکیب این دو می‌تواند با کاهش استرس اکسیداتیو، اثرات محافظتی در برابر سمیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین داشته‌ باشد.