ارزیابی بیماران با نقص ایمنی متغیر شایع و تعیین اینترلوکین 2 به عنوان شاخص عملکرد ایمنی سلولی آنها

Abstract

سابقه و هدف: نقص ایمنی متغیر شایع (CVID) از شایع ترین بیماری های نقص ایمنی اولیه با مشخصاتی هم چون کاهش پاسخ آنتی بادی، نقص در پرولیفراسیون سلولی T، و نقص در ترشح سیتوکین ها به خصوص اینترلوکین 2 می باشد. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد سیستم ایمنی سلولی بیماران با CVID با تکیه بر میزان اینترلوکین 2 به عنوان یکی از شاخص های عملکرد سیستم ایمنی سلولی همراه با ارزیابی تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی اولیه آنها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد شاهدی بر روی 20 بیمار CVID بستری در بخش ایمونولوژی و آلرژی مرکز طبی کودکان و 10 فرد به عنوان کنترل سالم انجام گرفت. بررسی معیارهای بالینی و آزمایشگاهی بیماران به وسیله پرسشنامه انجام شده و رسوب رویی سلول های مونونوکلئر خون محیطی مجاورشده با فیتوهماگلوتنین در هر دو گروه، با روش الیزا برای اینترلوکین 2 بررسی گردید. نتایج: CVID، مسئول 85 درصد از عفونت های منجر به بستری است. هم چنین، شایع ترین علت عفونت در دستگاه تنفسی، عامل عفونت های فرصت طلب در 10-5 درصد موارد و خود ایمنی در 40 درصد موارد بود. در 65 درصد بیماران تست تاخیری پوستی، منفی بود. سطح اینترلوکین 2 در 15 بیمار، صفر و در 5 بیمار، کمتر از گروه کنترل سالم بود (ارزش آماری کمتر از پنج صدم). نتیجه گیری: بیماران مبتلا به CVID، اختلال عملکرد سلول های T را با کاهش تولید اینترلوکین 2 نشان دادند. تظاهر به صورت شیوع بیشتر خود ایمنی، گرانولوماتوز، برونشکتازی و عفونت های مکرر علی رغم دریافت ایمونوگلوبین وریدی ماهیانه بود.