کاربرد مجدد کانامایسین در عفونتهای ادراری

Abstract

سابقه و هدف: کانامایسین آنتی بیوتیکی از گروه آمینوگلیکوزیدها است که قبلا کاربرد بالینی وسیعی در درمان عفونت های ادراری داشته ولی به علت بروز مقاومت آنتی بیوتیکی کنار گذاشته شد. پس از گذشت سال ها، از عدم مصرف آن، به منظور تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی عوامل باکتریایی عفونت ادراری به کانامایسین و برخی دیگر از آنتی بیوتیک های رایج، این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 76-1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) بر روی مبتلایان به عفونت ادراری بستری در بخش عفونی صورت پذیرفت. برای همه بیماران کشت ادرار در محیط آگار خون دار و EMB به عمل آمد و جهت تشخیص نوع باکتری از محیط کشت افتراقی استفاده گردید، آن گاه آن را روی محیط کشت محلول TSB انتقال داده و جهت آنتی بیوگرام از محیط مولر هینتون آگار استفاده و دیسک گذاری با استفاده از دیسکت های آمپی سیلین، کوتریموکسازول، سفالوتین، سفتی زوکسیم، توبرامایسین و کانامایسین انجام شد. نتایج آنتی بیوگرام به صورت حساس و مقاوم گزارش گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در 157 نفر مورد بررسی دارای کشت مثبت ادرار با میانگین سنی 53.6 سال، میزان حساسیت باکتری های مولد عفونت ادراری به آمپی سیلین 17.2%، کوتریموکسازول 38.7%، سفالوتین 47.1%، توبرامایسین 61.9% و کانامایسین 71.2% بود. نتیجه گیری: میزان حساسیت باکتری های مولد عفونت ادراری نسبت به کانامایسین بیشتر است. تحقیق تجربی از نوع کارآزمایی بالینی برای مقایسه اثر درمانی این آنتی بیوتیک پیشنهاد می گردد.