تعیین خطر ناشی از مصرف ماهی سیم (Abramis brama) آلوده به فلزات کروم و کادمیوم در مصرف کنندگان حاشیه تالاب انزلی

Abstract

سابقه و هدف: حضور فلزات سنگین در محیط زیست در سطوح بیشتر از حد مجاز اثر سمیتی داشته و برای سلامت افراد به­عنوان یک نگرانی بزرگ محسوب می­شوند. فلزات از روش­های مختلف مانند فعالیت­های صنعتی وارد محیط زیست می­شوند. مواد و روش­ها: در این بررسی آلاینده­ها در بافت عضله ماهی سیم اندازه­گیری شدند و از روش سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) برای تخمین شاخص خطر پیروی شد. نمونه­های ماهی سیم از تالاب انزلی جمع­آوری شدند. در این بررسی از روش اسپکتروفتومتری برای تعیین غلظت فلز کادمیوم و کروم در عضله ماهی استفاده گردید. نتایج: غلظت عنصر کروم (09/0±88/0 میکروگرم بر گرم وزن خشک) در مقایسه با عنصر کادمیوم (02/0±19/0 میکروگرم بر گرم وزن خشک) بالاتر بود، در حالی­که غلظت این فلزات بالاتر از حداکثر مجاز نبودند. شاخص خطر در این بررسی کمتر از یک وا حد مصرف ماهی در مصرف روزانه قابل قبول بود. نتیجه­گیری: هرچند فلزات آنالیز شده در ماهی سیم تالاب انزلی به­عنوان موردی ضروری برای خطرساز بودن انسان­ها مورد توجه نمی­باشد، اما به جهت نقش تجمع زیستی و بزرگ­نمایی این فلزات در انسان، توجه به سطح امن فلزات در محیط زیست ضروری است.