بررسی میزان شویش آلومینیوم از ظروف آلومینیومی در اثر تهیه غذاهای ایرانی

Abstract

سابقه و هدف: استفاده از آلومینیوم در زندگی روزمره، موجب افزایش مصرف آلومینیوم شده است. مواد غذایی نیز از ترکیبات متنوع شیمیایی ساخته شده‌اند. از این‌رو امکان برهم‌کنش بین این مواد و سطح ظروف پخت و پز آلومینیومی، در هنگام پخت غذا وجود دارد. آلومینیوم عامل ایجاد برخی از بیماری‌ها در انسان است. طبق مصوبه کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، مقدار قابل تحمل دریافت هفتگی آلومینیوم 7 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن است. این پژوهش به‌منظور ارزیابی میزان شویش آلومینیوم، از ظرف پخت و پز نو و مستعمل آلومینیومی توسط سه غذای متداول ایرانی انجام شده است. مواد و روش‌ها: غذاهای انتخاب شده، مربای بِه، برنج و قیمه بوده که در ظروف پیرکس، آلومینیومی نو و مستعمل دو بار پخته شدند. مقدار آلومینیوم نمونه‌های غذایی، پس از هضم اسیدی در نیتریک اسید و پرکلریک اسید، به‌وسیله دستگاه طیف سنج نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی اندازه‌گیری شد. مقادیر آلومینیوم غذاها بر حسب وزن مرطوب و خشک گزارش شدند. نتایج: میزان آلومینیوم شویش یافته با تفریق مقادیر آلومینیوم در ظروف پیرکس و آلومینیومی محاسبه شد. این مقادیر برای قیمه، مربا و برنج که در ظروف نو تهیه شده بودند، به‌ترتیب عبارت بودند از: 72/20، 35/26، 45/2 و برای ظرف مستعمل عبارت بودند از: 59/23، 76/9، 63/11 (mg/Kg وزن خشک غذا). نتیجه‌گیری: در صورت مصرف روزانه 100 گرم از غذاهای مذکور تهیه شده در ظروف آلومینیومی مقدار ورود فلز آلومینیوم کمتر از مقادیر مجاز اعلام شده توسط مراجع‌بین المللی است.