بررسی تاثیرنانو ذرات نقره و عصاره هیدروالکلی زنجبیل و کافور بر بافت و آنزیم های کبد

Abstract

سابقه و هدف: در هنگام متابولیسم سموم، متابولیت های فعالی ایجاد می شوند که می توانند موجب آسیب کبد شوند. استفاده از گیاهان در درمان بیماری های کبدی تاریخچه ای طولانی دارد. زنجبیل و کافور به ترتیب دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد عفونی کننده هستند که در ترکیب با نانو نقره می توانند نقش وسیعی در پیشگیری و درمان بیماری ها داشته باشند. مواد و روش‌ها: دراین مطالعه اثر زنجبیل، کافور و نانو نقره بر کبد در برابر مسمومیت با تیواستامید بررسی شد. موش ها به 6 گروه 10 تایی تقسیم شدند و به ترتیب به گروه کنترل، سرم فیزیولوژی، و به گروه های تیمار، عصاره زنجبیل، عصاره کافور، نانو نقره با دوز ppm 3000 و ترکیب 3 ماده تزریق شد. سپس از قلب 5 موش در هر گروه خون گیری انجام شده و بافت کبد آنها جدا شد. به 5 موش باقیمانده در هر گروه طی دو روز متوالی تیواستامید با دوز mg/kg 50 تزریق گردید و بعد از 48 ساعت خون گیری به عمل آمد. سپس، بافت کبد جدا شد و در نهایت آنزیم هایSGPT و SGOT اندازه گیری شد. نتایج: ترکیب 3 ماده فوق باعث کاهش معنی دار آنزیم SGOT بعد از مسمومیت شد (001/0>P). هم چنین، هپاتوسیت ها و بافت کبد در این گروه متحمل آسیب کمتری نسبت به گروه های دیگر شدند. نتیجه گیری: زنجبیل می تواند بر کبد اثر حفاظتی داشته باشد، ولی استفاده از مواد مذکور به صورت ترکیبی می تواند اثر حفاظتی بیشتری داشته باشد.