بررسی مقاومت دارویی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های محیطی بیمارستان های آموزشی شهر همدان در سال 1395 با روش های دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت بازدارنده

Abstract

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس و پسودوموناس آئروژینوزا از مهم­ترین باکتری­ های ایجادکننده عفونت های بیمارستانی می­ باشند که نسبت به اکثر آنتی ­بیوتیک­ ها مقاومت یافته ­اند. هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت دارویی سویه­ های استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از نمونه­ های محیطی بیمارستان­ های آموزشی همدان با روش های دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت بازدارنده (­MIC) می­ باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 400 نمونه از بیمارستان­ های آموزشی شهر همدان جمع­ آوری گردید. جهت ارزیابی حساسیت آنتی­ بیوتیکی به 10 آنتی­ بیوتیک رایج از روش انتشار در آگار (کربی بائر) استفاده شد. و جهت تعیین MIC باکتری­ های مورد مطالعه از آنتی­ بیوتیک­ های ونکومایسین و سیپروفلوکساسین استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد. نتایج: از مجموع 400 نمونه جمع­ آوری شده، 39 ایزوله (7/9 درصد) پسودوموناس آئروژینوزا و 28 ایزوله (7 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس بودند. استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین مقاومت را در برابر آنتی­ بیوتیک افلوکساسین (1/82 درصد) نشان داد. و بیشترین مقاومت دارویی علیه پسودوموناس آئروژینوزا مربوط به مروپنم (82 درصد) بود. همچنین، بیشترین MIC و ماکزیمم غلظت کشندگی (MBC) برای استافیلو­کو­کوس اورئوس به ترتیب 128 و 256 در برابر ونکومایسین بود. در پسودوموناس آئروژینوزا نیز بیشترین MIC و MBC در برابر سیپروفلوکساسین به ­ترتیب 128 و 256 گزارش شد. نتیجه ­گیری: استافیلوکوکوس اورئوس و پسودوموناس آئروژینوزا بیشترین مقاومت را به ترتیب به آنتی­ بیوتیک های افلوکساسین و مروپنم نشان دادند. با توجه به افزایش سریع مقاومت­ آنتی­ بیوتیکی، ارزیابی دقیق الگوی مقاومت آنتی ­بیوتیکی باکتری­ ها ضروری می­ باشد.