بررسی اثر لیتیوم بر درد نوروپاتیک ناشی از بستن ناقص عصب سیاتیک در موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: درد نوروپاتیک، نوعی درد مزمن است که در اثر آسیب سلول‌های عصبی و اختلال در عملکرد سیستم عصبی مرکزی و یا محیطی ایجاد می‌شود. اخیرا اثرات محافظتی لیتیوم بر سلول‌های عصبی ثابت شده است. با توجه به اینکه علت اساسی درد نوروپاتیک آسیب سلول‌های عصبی است، لذا در تحقیق حاضر اثر لیتیوم در مدل درد نوروپاتیک در موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به‌روش تجربی و بر روی 40 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. درد نوروپاتیک با مدل بستن ناقص عصب سیاتیک ایجاد شد. حیوانات به‌صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل که حیوانات آن جراحی شده، ولی عصب سیاتیک گره زده نشد و 4 گروه مورد آزمایش که نرمال سالین و غلظت‌های 5،10 و 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم لیتیوم را به‌صورت داخل صفاقی دریافت می‌کردند. تست‌های رفتاری بررسی هایپرآلژزیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی و حرارتی یک روز قبل از انجام جراحی و درروزهای 3، 5، 7، 10 و 14 پس از جراحی انجام شد. نتایج: همه غلظت‌های لیتیوم هایپرآلژزیا و آلودینیای حرارتی ناشی از بستن ناقص عصب سیاتیک را به‌صورت معنی‌داری کاهش داد P<0/01، اما اثر لیتیوم بر آلودینیای مکانیکی با غلظت 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم به بالا ایجاد شد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده اثر ضد درد لیتیوم در مدل بستن ناقص عصب سیاتیک در موش صحرایی می‌باشد. به‌منظور تایید اثر لیتیوم و یافتن مکانیسم‌های اثر آن در کاهش درد نوروپاتیک انجام تحقیقات بیشتری لازم است.