تأثیر 5 ماه تمرین ایروبیک با و بدون درمان با لووتیروکسین بر غلظت سرمی کورتیزول، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به کم‌کاری تیروئید تحت بالینی

Abstract

سابقه و هدف: در افراد مبتلا به کم‌کاری تیروئید تحت بالینی، مقادیر سرمی کورتیزول، کاهش و مقادیر گلوکز و مقاومت به انسولین افزایش می‌یابد. از این‌رو، هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر 5 ماه تمرین ایروبیک با و بدون درمان با لووتیروکسین بر غلظت سرمی کورتیزول، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به کم‌کاری تیروئید تحت بالینی بود. مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های این پژوهش نیمه‌تجربی، 25 زن مبتلا به کم‌کاری تیروئید تحت بالینی بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی به سه گروه دارو - ورزش (8=n)، ورزش (7=n) و دارو (10=n) تقسیم شدند. تمرین هوازی عبارت بود از: 5 ماه تمرین ایروبیک به‌صورت سه جلسه در هفته با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته اوّل و 75 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته آخر. گروه دارو، افراد غیرفعالی بودند که تنها یک عدد قرص لووتیروکسین سدیم 1/0 میلی‌گرم به‌صورت روزانه مصرف ‌کردند. مقادیر سرمی کورتیزول، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین سه گروه قبل و پس از 5 ماه اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون MANOVA استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون MANOVA و بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که بین سه گروه، تفاوت معنی‌داری در سطوح گلوکز (0/273=P)، انسولین (0/062=P)، مقاومت به انسولین (0/070=P) و کورتیزول (0/123=P) وجود ندارد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که 5 ماه تمرین ایروبیک همراه با مصرف لووتیروکسین و بدون مصرف لووتیروکسین، منجر به تغییرات معنی‌داری در غلظت سرمی کورتیزول، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به کم‌کاری تیروئید تحت بالینی نمی‌شود.