بررسی خصوصیات پنومونکتومی مراجعین به بخش جراحی قفسه صدری مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران طی سال های 76-1372

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به شیوع رو به افزایش سرطان ریه از دهه دوم قرن بیستم و به موازات آن عمل جراحی پنومونکتومی نیز افزایش یافته است. این عمل علاوه بر سرطان ریه در موارد برونشکتازی، سل و متاستازهای ریوی هم انجام می شود. به منظور تعیین خصوصیات بیمارانی که تحت عمل جراحی پنومونکتومی در مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران طی سال های 76-1372 قرار گرفته اند، این تحقیق صورت پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش به روش مطالعه داده های موجود روی هفتاد نفر انجام گرفت. پرونده بیماران واجد شرایط از لحاظ خصوصیات فردی و شرح حال، شرح عمل، سیر بیماری، موارد عارضه، مرگ و میر، مرحله بندی سرطان با توجه به نتایج برگه پاتولوژی موجود، مقادیر اسپیرومتری و مقادیر مصرف سیگار استخراج شده است و از شاخص های توصیفی برای نشان دادن وضعیت بیماران استفاده گردید. یافته ها: از 70 مورد بررسی 50 مورد آن (71.4%) سرطان، 18 مورد (25.7%) برونشکتازی و 2.9% آن TB بوده اند. در این بررسی فراوانی سنی با میانگین 70-50 سالگی 64% و از همه شایع تر بوده، شایع ترین سرطان ریه SCC و بعد از آن آدنوکارسینوما می باشد. سرطان ریه در سمت چپ 1.5 برابر راست بوده، همچنین سابقه مصرف سیگار در نوع SCC، نود درصد است. ولی بیماران مبتلا به آدنوکارسینوما سابقه مصرف کم می باشد. مرگ و میر با سن زیاد و FEV1<80% مورد انتظار بیشتر بوده است. نتیجه گیری: فراوانی بیماران مبتلا به برونشکتازی به صورت فاحش در این مطالعه در مقایسه با جوامع پیشرفته دیگر وجود دارد و به علت درمان نامناسب پنومونکتومی شده اند. اکثر بیمارانی که مبتلا به سرطان از نوع SCC بوده اند، سیگاری می باشند ولی در آدنوکارسینوما کمترین سابقه مصرف سیگار مشاهده می شود. از این رو نیاز به بررسی سایر علل ایجاد سرطان ریه می باشد. سرطان ریه در سمت چپ برخلاف جوامع غربی 1.5 برابر راست بوده است. فقط براساس اسپیرومتری نمی شود عوارض پنومونکتومی را پیش گویی کرد.