بررسی شیوع کم خونی فقرآهن و بتاتالاسمی مینور و مقایسه شاخص های گلبولی آنها در داوطلبین ازدواج مراجعه کننده به درمانگاه گلابچی کاشان طی سال های 77-1376

Abstract

سابقه و هدف: کم خونی فقرآهن و بتاتالاسمی مینور از علل شایع کم خونی میکروسیتیک است. با توجه به شیوع زیاد کم خونی فقرآهن بویژه در کشورهای در حال توسعه و با توجه به عوارض متعدد آن و اهمیت تشخیص و افتراق آن از بتاتالاسمی مینور، این تحقیق به منظور تعیین شیوع کم خونی فقرآهن و بتاتالاسمی مینور و مقایسه شاخص های گلبولی آن ها در داوطلبین ازدواج مراجعه کننده به درمانگاه گلابچی کاشان انجام گرفت. مواد و روش ها: این بررسی از نوع توصیفی می باشد. کلیه مراجعه کنندگان به درمانگاه به صورت سرشماری جهت مطالعه انتخاب شدند. با توجه به کاهش هموگلوبین و یا MCV، افرا کم خون شناسایی گردیده و سپس با استفاده از آزمایش های فریتین سرم و هموگلوبین الکتروفورز، افراد مبتلا به کم خونی فقرآهن و بتاتالاسمی مینور شناسایی شدند. یافته ها: میزان شیوع کم خونی فقرآهن بین 3066 نفر مراجعه کننده، 10.79% و میزان شیوع بتاتالاسمی مینور 3.32% بود. زنان سه برابر بیشتر از مردان مبتلا به کم خونی فقرآهن بودند (16.11 درصد در مقابل 5.47%). میزان MCV، شمارش گلبول قرمز و مقدار هموگلوبین با نوع کم خونی رابطه معنی داری داشتند (P<0.05). بدین ترتیب که اکثر افراد با کم خونی فقرآهن کمتر از MCV بالاتر از 70 و شمارش گلبول طبیعی داشتند، در حالی که اغلب افراد بتاتالاسمی مینور، MCV هفتاد و دارای شمارش گلبولی بالاتر از حد طبیعی بودند. نتیجه گیری: کم خونی فقرآهن بویژه در خانم ها هنوز شایع می باشد که لازم است توجه بیشتری به آن شود و با توجه به ارتباط نزدیک شاخص گلبولی با نوع کم خونی، پیشنهاد می شود که قدرت تشخیص شاخص های گلبولی برای بتاتالاسمی مینور و کم خونی فقرآهن مورد بررسی قرار گیرد.