مقایسه روش های مختلف تخلیص بر تعداد محتوای جزایر لانگرهانس موش صحرایی و بررسی تاثیر پتاسیم و گلوکز بر الگوی ترشحی انسولین

Abstract

سابقه و هدف: نظر به اهمیت بیماری دیابت و شیوع روزافزون آن و از آنجا که این میکروارگان ها (جزایر لانگرهانس) در بیماری دیابت قندی وابسته به انسولین (IDDM) مورد حمله سیستم ایمنی قرار می گیرند، به همین منظور لازم دیده شد که جزایر لانگرهانس به روش های مختلف جداسازی، تخلیص و نیز مقایسه گردد. تعیین الگوی ترشحی انسولین جزایر در نتیجه تاثیر پتاسیم و گلوکز از اهداف دیگر این تحقیق می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش تجربی (Experimental) بر روی موش صحرایی انجام گرفت. حیوان را بیهوش، مجرای مشترک صفراوی را کانوله و محلول هانکس به داخل آن تزریق شد. بلافاصله پانکراس جدا و وارد محلول کربس-رینگر-بیکربنات-هپس گردید. کلاژناز اضافه و در 37 درجه سانتی گراد انکوبه شد. برای تخلیص از دو روش دست چین کردن زیر استرئومیکروسکوپ و نیز گرادیان ناپیوسته ساکارز و فیکول استفاده گردید. همچنین برای بررسی ترشحات انسولین جزایر، سیستم پرفیوژن به کار رفت. انسولین مترشحه را به طریق RIA اندازه گیری و تعداد جزایر حاصل از هر روش و نیز محتوای انسولین جزایر هر روش نسبت به هر روش دیگر با t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: تعداد جزایر حاصل از روش دست چین کردن، 22.5±202؛ گرادیان ساکارز، 14.5±84 و گرادیان فیکول، 26±230 می باشد. همچنین محتوای انسولین جزایر به دست آمده از روش های مذکور به ترتیب عبارت بودند از: µIU/10 islets 106±7.6 و 13±49 و 17±210 (P<0.0001). الگوی ترشحی انسولین تحت تاثیر پتاسیم، تک مرحله ای و در نتیجه تاثیر گلوکز دو مرحله ای بود. نتیجه گیری: تخلیص جزایر با استفاده از فیکول چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی بر دو روش دیگر مزیت دارد. همچنین الگوی ترشحی انسولین در نتیجه تاثیر گلوکز و پتاسیم به ترتیب دو مرحله ای (Biphasic) و تک مرحله ای (Monophasic) می باشد. آزادی انسولین احتمالا در نتیجه دپلاریزاسیون غشا سیتوپلاسمی سلول های بتای جزایر است و انجام تحقیق در این زمینه توصیه می شود.