تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح عوامل التهابی عضله اسکلتی در موش های صحرایی دیابتی

Abstract

سابقه و هدف: تمرینات ورزشی مقاومتی باعث افزایش توده عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در افراد دیابتی می شود. هم چنین، مایوکاین های آزاد شده از عضله اسکلتی دارای نقش های متعدد متابولیکی و هایپرتروفیکی می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی بر میزان سایتوکاین های IL-6 و TNF-α در عضله اسکلتی موش های صحرایی دیابتی است. مواد و روش ها: موش های صحرایی به گروه های کنترل سالم، تمرین سالم، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرین برای تمرین مقاومتی بالا رفتن از یک نردبان 1 متری با وزنه ای که به دم آن ها آویزان بود، را اجرا کردند. میزان پروتئین IL-6 و TNF-α عضله EDL با روش الایزا اندازه گیری شد.نتایج: یافته های مطالعه حاضر حاکی از افزایش بیان پروتئین IL-6 و TNF-α در عضله EDL موش های صحرایی دیابتی بود. تمرین مقاومتی نتوانست تغییر معنی داری در میزان این دو سایتوکاین التهابی در عضله تند تنش ایجاد کند. هم چنین همبستگی مثبت و معنی-داری بین سطوح این سایتوکاین‌ها و میزان گلوکز جریان خون مشاهده شد. نتیجه گیری: افزایش سایتوکاین های التهابی و مایوکاین ها را می توان مکانیسمی جبرانی در عضله اسکلتی برای دیابت دانست. به نظر می رسد این نوع تمرین ورزشی به تنهایی نمی تواند تغییری در سطوح این مایوکاین ها ایجاد کند.