بررسی اثر مدت زمان انجماد بر زنده ماندن و کلیواژ جنین های دو سلولی موش

Abstract

سابقه و هدف: گزارشاتی مبنی بر تاثیر منفی انجماد شیشه ای بر بقا و کلیواژ جنین ها وجود دارد. هدف از این مطالعه، تاثیر مدت زمان انجماد جنین های دو سلولی موش بر زنده ماندن و کلیواژ آن ها بعد از ذوب می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، بعد از تحریک تخمک گذاری موش های ماده NMRI، جفت شدن با موش های نر و تایید وجود پلاک واژنی، موش های ماده 48-44 ساعت بعد از تزریق HCG، قطع نخاع شدند. جنین های دو سلولی حاصله به روش فلاشینگ جمع آوری شده و به مدت 24 ساعت در انکوباتور C˚37 با جریان CO2 نگهداری شدند. جنین ها در 6 گروه شامل گروه شاهد، انجماد به مدت 24 ساعت، 72 ساعت، یک هفته، دو هفته و یک ماه تقسیم شدند. بعد از اتمام زمان انجماد، جنین ها به روش استاندارد ذوب شده و زنده ماندن و تقسیم سلولی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: درصد جنین های زنده بعد از مدت زمان انجماد نه تنها نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد، بلکه اختلاف بین گروه ها هم مشهود بود (0/05>P). تکامل جنین ها بعد از انجماد در مدت زمان های مختلف نسبت به گروه شاهد (0/0001>P) و در مقایسه های بین گروهی (0/05>P) افت چشم گیری را نشان دادند.نتیجه گیری: طول مدت نگهداری جنین های دو سلولی منجمد شده موش، تاثیر منفی بر بقاء و تقسیم سلولی آن ها دارد. به نظر می رسد که انجام انجماد جنین های موش در مرحله دو سلولی قابلیت تکامل به مراحل بالاتر را کاهش می دهد. بهترین زمان جهت انتقال به رحم موش ماده، 8 سلولی می باشد تا فرصت ادامه تکامل در سیستم تولید مثل انجام پذیرد.