نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصابری, حمید رضاfa_IR
dc.contributor.authorمطلبی, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorحنانی, میتراfa_IR
dc.contributor.authorاکبری, حسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:42:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:42:05Z
dc.date.available1399-08-23T22:42:05Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:42:05Z
dc.date.issued2008-01-01en_US
dc.date.issued1386-10-11fa_IR
dc.identifier.citationصابری, حمید رضا, مطلبی, مسعود, حنانی, میترا, اکبری, حسین. (1386). بررسی همه گیری شناسی آسیب های شغلی در شهر کاشان طی سال های 1385-1384. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 11(5), 32-37.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-757-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645836
dc.description.abstractسابقه و هدف: بنا بر گزارش سازمان بین­المللی کار (ILO) در هر سال در دنیا بیش از 15 میلیون حادثه ناشی از کار رخ می­دهد و در حدود یک میلیون نفر در سال در اثر سوانح شغلی جان خود را از دست می­دهند، علاوه بر آن سوانح شغلی باعث معلولیت و آسیب­دیدگی می­گردند. در ایران متاسفانه به دلیل عدم وجود آمار دقیق در این مورد اطلاعات درستی درباره­ی خسارات وارده وجود ندارد. این پژوهش با هدف بررسی همه­گیری شناسی آسیب­های ناشی از کار در شهرستان کاشان از مهرماه سال 1384 لغایت پایان شهریور سال 1385 انجام گرفت.مواد و روش­ها: پژوهش از نوع توصیفی از نوع داده­های جدید روی 1517 شاغل در واحدهای صنعتی، تولیدی، کشاورزی و خدماتی شهرستان کاشان که در فاصله­ی زمانی یک ساله دچار آسیب­ در حین کار خود شده و برای درمان به یکی از بیمارستان­های شهر کاشان مراجعه نموده بودند، توسط پرسش­نامه طراحی شده به وسیله کارشناس آموزش­دیده در زمان مراجعه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کای دو استفاده شد.نتایج: از 1517 شاغل آسیب­دیده، 1476 مورد (3/97 درصد) مرد و 41 مورد (7/2 درصد) زن و محدوده­ی سنی آسیب­دیده بین 12 تا 75 سال (2/10±7/29) سال بود. بیشترین فراوانی با 3/41 درصد در محدوده­ی سنی 29-20 سال و بیشترین فراوانی از نظر سابقه­ی کار با 7/42 درصد در محدوده­ی سنی زیر 4 سال قرار داشت. بیشترین نوع آسیب مربوط به آسیب­های چشمی 6/53 درصد و پس از آن بیشترین آسیب مربوط به دست (از مچ تا انگشتان) با  6/26 درصد بود. بیشترین فراوانی عامل حادثه در آسیب­دیدگان ناشی از کار تصادف و برخورد با اشیاء 3/39 درصد و پس از آن کار با ماشین­آلات 3/14 درصد و بیشترین فراوانی آسیب­ها در بخش خدمات 2/50 درصد و بعد از آن بخش صنعت و معدن با 3/48 درصد و بخش کشاورزی 5/1 درصد بود. ارتباط معنی­دار بین محل آسیب و محل کار دیده شد (0001/0p<). همچنین ارتباط معنی­داری بین عضو آسیب­دیده و نوع آسیب­ دیده شد (0001/0p<). نتیجه­گبری: با توجه به شیوع بیشتر سوانح در بخش خدمات و صنعت شهر کاشان و درگیری بیشتر قشر جوان و همچنین قابل پیشگیری بودن سوانح شغلی می­توان با اقدامات اولیه مثل آموزش و بالا بردن سطح ایمنی در محیط­های کاری تعداد سوانح را در این شهر صنعتی کاهش داد.fa_IR
dc.format.extent127
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleبررسی همه گیری شناسی آسیب های شغلی در شهر کاشان طی سال های 1385-1384fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue5
dc.citation.spage32
dc.citation.epage37


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد