بررسی همه گیری شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال های 1385-1383

Abstract

سابقه و هدف: سوانح یکی از عمده­ترین همه­گیری بیماری­های غیرواگیر در قرن حاضر را شامل می­شود و ضایعات ناشی از این سوانح یکی از 5 علل مرگ و میر در جهان می­باشد. در این مطالعه به بررسی همه­گیری ­شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال­های 1385-1383 پرداخته شده است. مواد و روش­ها: این مطالعه روی کلیه­ی 18166 بیماری که در اثر سانحه به بیمارستان­های شهرستان کاشان مراجعه و نیاز به اقدامات درمانی داشتند، صورت گرفت. بیماران در چهار گروه حادثه شامل حوادث خانگی، ترافیکی، کاری و ورزشی قرار گرفتند. همچنین علل خارجی سوانح بر اساس کد ICD10 ( International Classification of Diseases ) ثبت گردید. داده­های فرم اطلاعاتی طبقه­بندی و اطلاعات لازم استخراج گردید. نتایج: نسبت مرد به زن 25/3 به 1 بود. سن بیماران 95/19 ± 23/29 سال در مردان 74/17 ± 54/27 و در زنان 04/25 ± 81/34 سال بود. شایع­ترین گروه سنی درگیر 29-20 (3/26 درصد) سال بود. سوانح ترافیکی با 5/50 درصد شایع­ترین نوع سانحه بود و از نظر عوامل خارجی، سوانح رانندگی و افتادن شایع­ترین عوامل بودند. در سوانح ترافیکی، موتورسیکلت با شیوع 3/58 درصد مهم­ترین عامل سانحه بوده و در مجموع 231 (3/1 درصد) بیمار آسیب­دیده در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه­گیری: سوانح ترافیکی شایع­ترین و سوانح خانگی و کاری به ترتیب در مرحله­ی بعدی قرار داشتند. همچنین سوانح در محدوده­ی سنی پایین­تری نسبت به خارج از کشور اتفاق می­افتد که می­تواند باعث از دست رفتن طول عمر مفید بیشتر و تحمیل هزینه­های جبران­ناشدنی به جامعه گردد. همچنین آموزش و افزایش آگاهی جامعه می­تواند نقش موثری در پیشگیری سوانح داشته باشد.