بررسی قدرت و فعالیت عضلانی پایین‌تنه در دو نوع از بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم

Abstract

سابقه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس یک بیماری مزمن و ناتوان‌کننده سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی را تخریب می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی قدرت و فعالیت عضلانی در دو نوع از بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم بود. مواد و روش ­ها: این تحقیق از نوع مطالعه مقطعی - تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان مبتلا به بیماری ام­اس استان مازندران تشکیل دادند. 45 نفر در نوع Relapsing-remitting multiple sclerosis (RR) و 22 نفر در نوع Secondary progressive multiple sclerosis (SP) و 38 نفر در گروه کنترل پس از تکمیل رضایت‌نامه وارد مطالعه شدند. اندازه‌گیری قدرت بیشینه عضلات چهارسر از طریق فرمول بزریسکی و بازکننده تنه از طریق دینامومتر انجام شد. همچنین فعالیت 4 عضله ساقی قدامی، عضله دوقلو داخلی، عضله نازک نئی بلند و عضله نعلی مورد بررسی قرار گرفت. کلیه یافته‌ها از طریق آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین گروه ­ها تحلیل شدند. نتایج: تفاوت معناداری بین گروه سالم و بیمار و بین دو نوع بیماری وجود دارد (P˂0.05). میانگین فعالیت عضلات، بیشینه فعالیت عضلات، هم‌انقباضی و قدرت عضلانی در نوع بیماری RR بیشتر از نوع SP می­ باشد. نتیجه­ گیری: سیر پیشرفت بیماری نشان می­ دهد قدرت و فعالیت عضلانی در بیماری ام­اس ابتدا افزایش و سپس کاهش می ­یابد. درنتیجه، دوره زمانی RR می ­تواند بهترین زمان برای حفظ وضعیت بدنی افراد درگیر با بیماری ام­اس باشد و مراحل اولیه این اختلال ناتوان‌کننده می‌تواند در کاهش علائم آینده، تعیین‌کننده باشد.