بررسی تاثیر وضعیت قرارگیری نوزادان نارس بر اشباع اکسیژن خون شریانی، غلظت اکسیژن دمی مصرفی و اتساع شکم

Abstract

سابقه و هدف: قرار دادن نوزادان در وضعیتی که نیاز به اکسیژن و عوارض ناشی از روش فشار مثبت مداوم راه هوایی را کاهش دهد، بسیار مهم می­ باشد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر وضعیت قرارگیری بر اشباع اکسیژن خون شریانی، غلظت اکسیژن دمی (FIO2) و اتساع شکم در نوزادان نارس مبتلا به سندروم دیسترس تنفسی تحت فشار مثبت راه هوایی از راه بینی است. مواد و روش ­ها: در این کارآزمایی بالینی 41 نوزاد نارس به­ صورت تصادفی ساده و با طراحی یک گروهی قبل و بعد وارد مطالعه شدند. میزان اشباع اکسیژن شریانی، غلظت اکسیژن دمی و اتساع شکم در وضعیت طاقباز و خوابیده رو به شکم در فرم جمع ­آوری اطلاعات ثبت شد. نتایج: بین میانگین FIO2 و همچنین بین میانگین اندازه دور شکم در وضعیت طاقباز و خوابیده رو به شکم اختلاف معنی­ دار وجود داشت (0/022=Pو 0/001<P). تغییر معناداری در میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی بین دو وضعیت وجود نداشت (0/749=P). نتیجه­ گیری: اتساع شکم و غلظت اکسیژن دمی نوزادان در وضعیت خوابیده به شکم کاهش می­ یابد. لذا این روش حمایتی، بدون هزینه و موثر برای این نوزادان پیشنهاد می­ گردد.