بررسی اثر ضد دیابتی اِل‌کارنیتین در موش های صحرایی: نقش سیستم نیتریک اکسید

Abstract

سابقه و هدف: امروزه کاربرد ال­کارنیتین در درمان دیابت روبه افزایش است. در این مطالعه تاثیر تجویز همزمان پیش­ ساز نیتریک اکسید (ال­آرژینین) و مهارکننده سنتز نیتریک اکسید (نیترو ال­آرژینین) بر اثر ضددیابتی ال­کارنیتین بررسی شده است. مواد و روش ­ها: تعداد 50 سر موش صحرایی نر با وزن 201-180 گرم به پنج گروه تقسیم شدند: شاهد سالم؛ شاهد دیابتی؛ دیابتی تحت تیمار با ال­کارنیتین (mg/kg300)؛ دیابتی تحت تیمار با ال­کارنیتین mg/kg300 و ال­آرژینین (mg/kg300) و دیابتی تحت تیمار با ال­کارنیتین (mg/kg300) و نیترو ال­آرژینین (mg/kg1). دیابت نوع 1 به­ وسیله تزریق آلوکسان (mg/kg, Ip110) القا شد. پس از گذشت 30 روز، مالون­ دی­آلدئید بافت کبد، پروفایل لیپیدی، گلوکز و هموگلوبین گلیکه سرم اندازه­ گیری شد. نتایج: در گروه تحت تیمار با ال­کارنیتین، گلوکز سرم، آنزیم­ های کبدی، هموگلوبین گلیکه سرم و مالون دی­آلدئید بافت کبد نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش یافت (0/05<P). اثر تجویز همزمان ال­کارنیتین و ال­آرژینین، بر گلوکز و هموگلوبین گلیکه سرم، مشابه اثر تجویز ال­کارنیتین بود. پیش­ ساز و مهار کننده سنتز نیتریک اکسید، اثرات مشابهی بر شاخص ­های بیوشیمیایی سرم و مالون دی­آلدئید بافت کبد داشتند. نتیجه‌گیری: اثر ضد دیابتی ال­کارنیتین احتمالا به ­طور مستقل از ال­آرژینین و سیستم نیتریک اکسید اعمال می­ شود. ال­کارنیتین و ال­آرژینین احتمالا اثر هم­افزایی ندارند و تجویز هم­زمان آن­ها به بیماران دیابتی توصیه نمی­ شود.