عوامل خطر بروز افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

سابقه و هدف: افسردگی از شایع­ترین حالات روانشناختی همراه با دیابت نوع 2 است که در پیامدهای نامطلوب آن سهیم است. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل خطر بروز افسردگی در بیماران دیابتی نوع 2 می­باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 254 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به­شیوه نمونه­گیری در دسترس در درمانگاه­های سرپایی دیابت دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن دیابت ایران در سال 1389 انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و خصوصیات بیماری، پرسشنامه سلامت بیمار - 9 ( PHQ-9 )، مقیاس حمایت اجتماعی ( social support scale SOSS ) و مقیاس خود مدیریتی دیابت ( diabetes self-management scale DSMS ) جمع­آوری شده و به­کمک مجذور کای، t و رگرسیون لوجستیک دو مقوله­ای تحلیل گردید. نتایج: افزایش درد و ناتوانی کارکردی (725/11 = OR )، کاهش حمایت اجتماعی (086/3 =OR)، کاهش خودمراقبتی دیابت (088/4=OR)، افزایش مدت دیابت (328/1= OR)، عوارض دیابت (324/2 = OR)، درمان با انسولین (431/2 = OR )، HbA1c بالاتر از 9 درصد (575/21 = OR)، kg­/m2 25 < BMI (251/2 = OR) و رخدادهای عمده زندگی (043/14 = OR ) به­طور معناداری در بیماران دیابتی دارای افسردگی و بیماران دیابتی فاقد افسردگی متفاوت بودند (001/0 P = ). سن، جنسیت و وضعیت اجتماعی- اقتصادی در این دو گروه تفاوت معناداری نداشتند. طبق تببین این مدل رگرسیون، 3/95 درصد موارد به­درستی طبقه­بندی شدند. نتیجه­گیری: درد و ناتوانی کارکردی، حمایت اجتماعی ضعیف، خود مراقبتی پایین دیابت، مدت طولانی ابتلاء به دیابت، عوارض دیابتی، درمان با انسولین، % 9 < HbA1c ، kg­/m2 25 < BMI و تجربه رخدادهای عمده زندگی در کنار هم در بروز افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 سهیم هستند. این یافته­ها دارای پیامدهای کاربردی در پیشگیری از افسردگی در بیماران دیابتی است.